ليس من السهل على الشباب اليوم. حسنًا، لأكون صادقًا، لم يفعلوا ذلك أبدًا. بمجرد أن يصبح مستقبلهم مهددًا بالحرب، وثانيًا بالفقر، وثالثًا بأزمة اقتصادية... فإن معركة المستقبل تنتقل إلى ساحات قتال أخرى. واليوم، في معظم الدول الغربية والمتقدمة، أصبحت هذه الوكالات بمثابة وكالات توظيف، بينما لا تزال في الكثير منها ميادين وساحات قتال حقيقية. ولكن إذا عدنا إلى الغرب. وكانت نتيجة الأزمة ظهور «فنادق ماما»، كما يتضح من الصور الوثائقية التي التقطها ديمون كاساريز.
Damon Casarez iz Los Angelesa je tudi sam moderen suženj, suženj nenasitnega kapitalizma, ki na subtilen in latenten način podjarmlja mlade، وهو ما يفعل izobražujejo. Še posebej v أمريكا، أين هم študentska posojila ameriških fantov grob, namesto luč na koncu tunela. Ja, luč že mogoče, a od vlaka, ne konca tunela. Ker Casarezu, fotografu po profesiji, po končani fakulteti ni uspelo na bojnem polju, kjer namesto orožja rožljajo cekini, se je moral skrušen, ponižan in obubožan بالعودة إلى المنزل, z dolgom, ki bo še dolgo nad njim visel ko Damoklejev meč.
اقرأ أكثر: كلاسيكيات الرسم المذهلة في شكل رقمي
Tudi pri nas ni situacija nič kaj bolj rožnata, zato ni čudno, da od leta 2011 kar 85% odstotkov mladih do 30. leta živi pri starših. In prav take, sicer iz šestnajstih ameriških držav, je v svoj fotografski projekt Boomerang kids vključil Casarez. Mlade, ki so bili prisiljeni ostati doma ali pa se tja vrniti, ker jih kljub izobrazbi turbo kapitalizem ni sprejel medse. Njegovo zamisel je pobrala revija NYT Magazine, ko je bil v isti situaciji kot njegovi portretiranci. Te pa ni predstavil skozi klasične portrete pač pa skozi dokumentarno fotografijo s čimer je lahko ujel ne samo bit osebka ampak bit generacije, ki jo je sistemski pohlep degradiral do stopnje, da mora pri najbolj plodnih letih še enkrat skozi čas طفولة in infantilizma, čeravno je že zdavnaj postala zrela za samostojno življenje.
