CM - Autojournalist Juweel van mij Dit zijn redactionele instructies die ik dodelijk serieus neem. Ik heb een artikel voorbereid dat ruikt naar benzine, leer en die speciale mix van Italiaanse chaos en briljantie. Hier is het. Alfa Romeo Giulia en Stelvio Quadrifoglio 'Collezione': V-6 keert terug omdat elektrische systemen (nog) niet sexy genoeg zijn Vaarwel stilte, hallo Akrapovič en een afgelaste begrafenis! We dachten dat we gedag hadden gezegd. We pakten tissues, schreven een lofrede en snuffelden nog een laatste keer aan de uitlaatpijp. Maar kijk eens aan, in typische Stellantis Group-stijl, waar beslissingen sneller veranderen dan het weer in de bergen, heeft Alfa Romeo een "salto mortale" gemaakt. De benzinemotor is niet dood. Sterker nog, hij keert terug in zijn nobelste vorm, om ons opnieuw rillingen over de rug te bezorgen voordat de bureaucraten ons uiteindelijk tot stilte dwingen. Dus de Quadrifoglio 'Collezione'.
Als je dacht dat Alfa Romeo vorig jaar met de Super Sport het laatste woord had gezegd over zijn legendarische Quadrifoglio-modellen, dan had je het mis. En godzijdank. De Italianen hebben iets bedacht waar wij, dewe weten al lang dat de katten van de autosportElektrische auto's zijn misschien de toekomst, maar voorlopig laten de verkoopcijfers zien dat mensen nog steeds "ziel" willen. En die ziel bij Alfa zit hem in zes cilinders, twee turbines en een geluid waar de buren drie straten verderop wakker van worden. En zo ontstond de afscheidscollectie: de Quadrifoglio 'Collezione'.
Nu de levenscyclus van de eerste generatie Giulia en Stelvio is verlengd – hun opvolgers lopen vertraging op omdat ingenieurs ze koortsachtig aanpassen om naast elektriciteit ook benzinemotoren te kunnen gebruiken – zei Milaan (of Turijn): "Andiamo! Laten we nog een serie maken!"
Het resultaat is de nieuwe Quadrifoglio 'Collezione'-serie, waarvan er slechts 63 per model worden gebouwd. Waarom 63? Omdat het verwijst naar 1963, toen Alfa Romeo voor het eerst een productieauto met het iconische klavertjevier lanceerde. Dit is niet zomaar een auto, het is een geschiedenisles op vier wielen.
Een hart dat klopt als een Ferrari – de Quadrifoglio 'Collezione'
Er zijn geen veranderingen onder de motorkap, en dat is het beste nieuws van de dag. De 2,9-liter twinturbo V6 is nog steeds oppermachtig. Het is een motor waarvan we allemaal weten dat hij Ferrari-DNA heeft, ook al mag niemand dat officieel hardop zeggen.
Getallen zijn poëzie voor technische puristen: Quadrifoglio 'Collezione'
- Vermogen: 377 kW of 382 kW, afhankelijk van de markt (513 pk / 520 PS).
- Koppel: 600 Nm (442 lb-ft).
- Acceleratie (0-100 km/u): 3,9 seconden voor de Giulio en 3,8 seconden voor de Stelvio.
- Eindsnelheid: 307 km/u (191 mph) voor de Giulia en 283 km/u (176 mph) voor de Stelvio.
Maar cijfers zijn één ding, gevoelens zijn een ander. Alfa Romeo heeft een serieversie aan deze "Collezione"-serie toegevoegd. Akrapovič uitlaatsysteemJa, je leest het goed. Sloveense kennis zorgt ervoor dat dit Italiaanse orkest agressiever klinkt dan ooit. Het geluid van die motor op 7000 toeren is geen lawaai; het is een symfonie van mechanisch geweld die je zult missen als we allemaal in stille wasmachines op wielen rijden.
"Als dit geluid je niet raakt, voel dan je pols. Je bent waarschijnlijk dood."
Ze hebben ook koolstofkeramische remmen in het pakket opgenomen. Want als je met de snelheid van een projectiel rijdt, is het goed om te weten dat je kunt stoppen zonder dat de remmen na drie bochten doorbranden.
Visueel drama: Rood als zonde
Omdat de Giulia al tien jaar op de markt is (het equivalent van 90 mensenjaren in de auto-industrie), moesten de ontwerpers iets doen om de rimpels te verbergen. En dat is gelukt. Beide modellen krijgen een dak van zichtbaar koolstofvezel, wat het zwaartepunt verlaagt en er gewoonweg stoer uitziet. Dit lichtgewicht materiaal is ook terug te vinden op de spiegelkappen en zelfs op het embleem aan de voorzijde.
Maar de echte ster is de kleur. De Collezione is verkrijgbaar in een speciale roodtint, die ook te vinden is op de ultra-exclusieve 33 Stradale supercar. Het is een diepe, verfijnde tint die donkerder oogt op de Giulia en iets lichter op de Stelvio door de breking van het licht. Dit is geen "Rosso Corsa"; dit is een rood dat zegt: "Ik weet dat ik mooi ben, en het kan me niet schelen wat jij ervan vindt."
Interieur: waar Alcantara en nostalgie samenkomen
Stap in en je weet meteen dat dit geen gewone huurauto is. Het dashboard is bekleed met leer met rode stiksels en de middentunnel is versierd met nóg meer carbon. De stoelen? Sparco. Een combinatie van leer en alcantara met carbon kuipdelen die je op je plek houden terwijl je de grenzen van de natuurkunde in de bochten opzoekt.
De hoofdborden zijn individueel genummerd. "1 van 63." Een detail waar de eigenaren in de bar trots op zullen zijn: "Die van mij is nummer 12, die van jou is gewoon een gewone Quadrifoglio."
Waarom is dit belangrijk?
In een wereld die op weg is naar volledige elektrificatie, is Alfa Romeo's besluit om de levensduur van deze motoren te verlengen bijna rebels. Het oorspronkelijke plan was dat de volgende generaties uitsluitend elektrisch zouden zijn. Maar de markt heeft gesproken. Kopers van luxe sportwagens zijn er nog niet klaar voor om het gebrul van een benzinemotor in te ruilen voor het gezoem van een elektromotor.
Hoewel deze serie zich primair richt op Europa, Japan en het Midden-Oosten (sorry Amerikanen, jullie zijn er deze keer niet bij), is de boodschap duidelijk: de V6 is hier om te blijven. De volgende generaties, die pas in 2028 verschijnen, bieden beide: elektrisch voor wie de wereld wil redden, en benzine voor wie ervan wil genieten.
Afdronk: Quadrifoglio 'Collezione'
Alfa Romeo Giulia en de Stelvio Quadrifoglio Collezione zijn niet zomaar auto's. Het zijn monumenten van een tijdperk dat langzaam ten einde loopt, maar niet zonder slag of stoot. Zijn ze onvolmaakt? Waarschijnlijk wel. Het infotainmentsysteem zal waarschijnlijk nog steeds achterlopen op de Duitsers, en misschien komt er een licht op wat daar niet aan de hand is.
Maar wie maalt erom? Als je het gaspedaal intrapt, Akrapovic brult en wanneer je de achterwielaandrijving (of Q4 in de Stelvio) voelt die je uit een bocht duwt, vergeet dan al je tekortkomingen. Dit is autorijden op zijn best. Puur, luid, emotioneel. De prijs? Waarschijnlijk astronomisch, maar als je het moet vragen, kun je het je waarschijnlijk niet veroorloven. En aangezien er maar 63 van zullen zijn, zal hun waarde alleen maar toenemen. Koop er een zolang het nog legaal is.
