Wat betekent het eigenlijk om van iemand te houden? Is het de nabijheid van lichamen, de twinkeling in de ogen, of het vermogen om het onuitgesprokene te begrijpen? Hoe vaak verwarren we liefde met begrip – en waar raken we verstrikt in dit verschil?
Liefde is een emotie die ons optilt, maar ons tegelijkertijd blootstelt. Maar begrip – die stille, diepe – is iets heel anders. Dat iemand heeft liefgehad, betekent niet dat hij of zij ook echt alles heeft gezien wat achter de glimlach verborgen zat.
Liefde is niet altijd dezelfde nabijheid
Je hield van me, of dat zei je tenminste. De woorden waren vol warmte, en even dacht ik dat dat genoeg was. Maar je hield van die versie van mij die naar vrede rook, naar schoonheid, naar iets wat jijzelf nodig had. Maar je zag me niet, dat deel van mij dat in stilte oploste te midden van verwachtingen.
Begrijpen zou betekenen, om mijn stilte te horen. Om te voelen hoe vermoeidheid zich achter een glimlach verbergt, hoe ogen veiligheid zoeken, geen bevestiging. Maar je blik bleef verliefd, niet onderscheidend. En liefde zonder begrip Het is als een lied zonder melodie: het bestaat wel, maar het raakt je hart niet.
Als emoties de stilte overstemmen
Er waren veel momenten waarop hij meer had kunnen zien. Wanneer hij gewoon rustig naast me had kunnen zitten en had kunnen luisteren naar hoe ik adem, hoe ik denk, hoe ik leef. Je emoties brachten je ergens anders heen. – naar een wereld waarin liefde werd gemeten door aanrakingen, niet door vragen.
Jij hield van jouw idee van mij, niet van mij. Je hield van de vrede die ik je bracht, niet van mijn stormen, niet van mijn nachten vol twijfel. En ik liet je deze illusie toe, in de overtuiging dat die ooit werkelijkheid zou worden. Maar de realiteit kwam stilletjes, bijna pijnlijk – het besef dat liefde zonder begrip uiteindelijk vervaagt, als zand dat door je vingers glipt.
Begrijpen is zien zonder woorden
Begrijpen is geen kwestie van leren, maar van voelen. Het is het vermogen om iemand kijkt naar je en begrijpt wat je nodig hebt, Nog voordat je het zegt. Het gaat om de moed om te zien wat niet mooi is - de tranen, de stiltes, de scheuren. Liefde zonder dat is als een onafgemaakte zin, een belofte zonder betekenis.
Als je mij zou begrijpen, zou je weten dat liefde voor mij geen spelletje van nabijheid was, maar ruimte van veiligheid. Dat ik soms stilte nodig had en geen woorden; dat mijn glimlach soms vermoeidheid verhulde. Begrijpen is het geheel zien: het licht en de duisternis.en accepteer ze, zonder te proberen ze te repareren.
Soms overleeft liefde alleen in de herinnering.
Nu weet ik het – je hebt liefgehad naar vermogen. En dat was niet weinig, maar het was niet genoeg. Een liefde die niet ziet, niet luistert, niet voelt, kan niet duren. Misschien hebben we elkaar ontmoet om te beseffen dat liefhebben niet altijd begrip betekent, en dat begrip vaak te laat komt.
Het blijft haring – zacht, teder, bijna nostalgisch. Een herinnering aan iets, wat waar was maar onvolledigMisschien is dat wel waar de schoonheid in zit: dat we van imperfectie leren wat het betekent om zichtbaar te zijn.
En hoewel je van me hield, heb je me nooit echt begrepen. Maar vandaag, terugkijkend, begrijp ik het – mezelf, jou, en die stille waarheid tussen ons. Liefde is niet genoeg als het het hart niet kan horen.
