Embora o metrô de Nova York possa ser tão animado quanto um formigueiro, ao mesmo tempo é também um lugar fortemente alienado, pois é governado por instintos antissociais, que uma pessoa trai com fones de ouvido, um celular, um tablet, etc., e que ele evita maliciosamente como uma interação de raposa. Mas o que acontece quando alguém “quebra”, quando quebra a regra não escrita do silêncio ou pior ainda, intocabilidade? Isso foi descoberto por George Ferrandi e Angela Gillands.
In nastala je serija fotografij »It felt like I knew you…« (»Zdelo se je, kot da te poznam…«), ki se te dotaknejo, tako, kot se je glava George dotikala ramen neznancev. Za projekt se je ta artista americano na podzemno odpravila v večernih urah, ko so bili vlaki nabito polni. V prvi fazi je preštudirala prostora med njo in sosedom, ga nato mentalno ter čustveno preoblikovala, s tem počasi začela rušiti ‘berlinski zid’, ki je potekal med njima, na ruševine pa pred zadnjim dejanjem položila mehko prijateljsko ‘blazino’. Ko je prostor mentalno kot fizično pregnala proč in je tujca umsko preobrazila v um amigo, je le še ‘odložila’ svojo glavo na tujčevo ramo. In zgodbe, ki so se rodile- nasprotno od pričakovanja- so daleč od doseganja stopnje absurdnosti »Tujca« Alberta Camusa. Pogrejejo srce in povrnejo vero v človeka.
Slike zbrane v galeriji so posnete z iPhonom in prikazujejo več stopenj iste interakcije:
Consulte Mais informação: Exposição fotográfica: Restos da cidade, expostos no Tivoli
