Dlaczego mielibyśmy się czegoś uczyć od narcyzów, manipulatorów i psychopatów, którzy przez większość czasu postępują w sposób szkodliwy i trudno nam sobie wyobrazić, aby mieli w sobie coś pozytywnego? Cóż, czasami badania naukowe uczą nas rzeczy, których możemy nie chcieć wiedzieć. Czy cechy tych mrocznych osobowości naprawdę mogą nam pomóc?
Psychologowie są w Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych (West Point) studiował kadetów, aby uświadomić sobie które cechy osobowości najprawdopodobniej przyczynią się do sukcesu. odpowiedź nr. 1? Narcyzm.
Byli kadetami oceniane w wielu różnych aspektach przywództwazarówno przez przełożonych, jak i podwładnych. „Narcyzm przyniósł korzyści prawie wszystkim” mówi Seth Spain, adiunkt ds. zachowań organizacyjnych w Szkole Zarządzania Uniwersytetu Binghamton. „To była jedyna cecha, która miała jednakowo pozytywny efekt”.
Zaintrygowani (a może nawet trochę przestraszeni) badacze postanowili szukać dalej, jak ta nieprzyjemna cecha osobowości może prowadzić do sukcesu w biznesie. Zespół prowadzony przez Hiszpanię właśnie to zrobił ponad 140 badań i opublikowała swoje ustalenia w raporcie Ciemna strona osobowości w pracy. Raport definiuje jako takie trzy cechy osobowości – „ciemna triada” – co może pomóc w szybszym osiągnięciu sukcesu. Cóż, przynajmniej na chwilę. Od postaci Juliusza Cezara, oszusta finansowego Bernarda Madoffa i Kevina Spaceya w serii House of Cards - wszyscy ci, którzy mają w sobie zbyt dużo „ciemnej triady”, ostatecznie poniosą porażkę. „Te cechy są głównie związane z porażką w pewnym momencie” dodaje Hiszpania. „Jeśli nie masz wyjątkowych umiejętności, w końcu zrazisz do siebie swoich kolegów, pracowników i klientów”.
W międzyczasie każdy z nas, kto nie ma tych cech, może odnieść korzyści z wiedzy o nich. Możemy zaobserwować, jak „ciemna triada” pomaga ludziom we właściwym czasie, z odpowiednią miarą, też coś zmieniają.
Narcyzi inspirują z entuzjazmem.
Pomyśl o Napoleonie lub Steve'ie Jobsie. Narcyzi mogą osiągnąć niesamowite rzeczy, zwykle stawiając swoje potrzeby i pragnienia ponad wszystko inne. Są również gotowi zrobić prawie wszystko, aby osiągnąć swój cel. A co najważniejsze, świetnie imponują innym.
„Narcyzowie przodują w prezentowaniu siebie i swoich pomysłów oraz są niezwykle pasjonatami rzeczy, które są dla nich ważne. Ludzie wracają ze swoich prezentacji myśląc, że to coś ekscytującego, świetna okazja” Hiszpania mówi.
Jedną z definicji przywództwa jest umiejętność jasnego formułowania celów lub pomysłów i zachęcania innych do naśladowania. A odrobina narcyzmu może ci w tym pomóc. Kiedy więc przedstawiasz pomysł, pamiętaj: „Jestem fantastyczny, a to najlepszy pomysł, jaki kiedykolwiek usłyszysz”.
Manipulatorzy wiedzą, jak wpływać na innych.
Mistrzowie manipulacji wiedzą, które przyciski nacisnąć, aby uzyskać dokładnie to, czego chcą. Mogą wpływać na innych na wiele sposobów, włączając pochwały i pochlebstwa, tworząc sojusze, a nawet groźby.
Większość z nas stosuje tylko jedną lub dwie metody, najczęściej niezręczne próby lizania. Może to zabrzmieć zabawnie, ale manipulowanie celem, z którego skorzystają także inni ludzie, jest istotą dobrego przywództwa. Dlatego powinniśmy być przygotowani, oczywiście z umiarem, na wypróbowanie całego szeregu (moralnych!) taktyk wpływania na innych, jeśli wyniki na końcu są naprawdę tego warte i dobre dla wszystkich.
Psychopaci nie oglądają się za siebie.
Czy nasi liderzy odnoszący największe sukcesy są naprawdę psychopatami? "Nie? Nie!" Hiszpania mówi. To, o czym myśli wielu ludzi, słysząc słowo „psychopata” – na przykład Jeffrey Dahmer – nie jest tym, co mają na myśli psychologowie behawioralni organizacji. Psychopaci subkliniczni są po prostu gotowi przeciwstawić się innym ludziom, gdy zrobili coś złego, bez wstydu i wyrzutów sumienia. „Są najciemniejszą częścią„ ciemnej triady ”” dodaje Hiszpania. „Bardzo szybko podnoszą się po porażce”. Dlatego są skłonni popełniać błędy i podejmować ryzyko.
A są to cechy, które przydałby się każdemu liderowi. „Możemy się wiele nauczyć z odporności psychopatów” Menu Hiszpanii. Ich brak wstydu i poczucia winy szkodzi relacjom społecznym, dlatego nie wolno nam go w żaden sposób naśladować. Z drugiej strony możemy zyskać, jeśli nauczymy się mówić „popełniłem błąd”, akceptujemy to i idziemy dalej.
Więcej informacji:
akademia.edu
