Dzisiejszej młodzieży nie jest łatwo. Cóż, szczerze mówiąc, nigdy tego nie robili. Kiedyś ich przyszłości zagraża wojna, po drugie bieda, po trzecie kryzys gospodarczy... Walka o przyszłość po prostu przenosi się na inne pola bitwy. Dziś w większości krajów zachodnich i rozwiniętych są to agencje zatrudnienia, podczas gdy w wielu nadal są to pola i prawdziwe pola bitwy. Ale jeśli wrócimy na zachód. Efektem kryzysu jest pojawienie się „hoteli Mama”, o czym świadczą dokumentalne fotografie Damona Casareza.
Damon Casarez iz Los Angelesa je tudi sam moderen suženj, suženj nenasitnega kapitalizma, ki na subtilen in latenten način podjarmlja młodzi ludzie, co robi izobražujejo. Še posebej v Ameryka, gdzie oni są študentska posojila ameriških fantov grob, namesto luč na koncu tunela. Ja, luč že mogoče, a od vlaka, ne konca tunela. Ker Casarezu, fotografu po profesiji, po končani fakulteti ni uspelo na bojnem polju, kjer namesto orožja rožljajo cekini, se je moral skrušen, ponižan in obubožan wrócić do domu, z dolgom, ki bo še dolgo nad njim visel ko Damoklejev meč.
CZYTAJ WIĘCEJ: Niesamowite klasyki malarstwa w cyfrowym wydaniu
Tudi pri nas ni situacija nič kaj bolj różowy, zato ni čudno, da od leta 2011 kar 85% odstotkov mladih do 30. leta živi pri starših. In prav take, sicer iz šestnajstih ameriških držav, je v svoj fotografski projekt Boomerang kids vključil Casarez. Mlade, ki so bili wymuszony ostati doma ali pa se tja vrniti, ker jih kljub izobrazbi turbo kapitalizem ni sprejel medse. Njegovo zamisel je pobrala revija NYT Magazine, ko je bil v isti situaciji kot njegovi portretiranci. Te pa ni predstavil skozi klasične portrete pač pa skozi dokumentarno fotografijo s čimer je lahko ujel ne samo bit osebka ampak bit generacije, ki jo je sistemski pohlep degradiral do stopnje, da mora pri najbolj plodnih letih še enkrat skozi čas dzieciństwo in infantilizma, čeravno je že zdavnaj postala zrela za samostojno življenje.
