A co jeśli powiem Ci, że Cię kocham?

A co jeśli powiem Ci, że Cię kocham?

Wyobraź sobie, że siedzimy razem w jakimś cichym zakątku świata, gdzie możemy przebywać bez przeszkód rozmawiamy. Tam spojrzałbym Ci prosto w oczy i powiedział: „Kocham Cię”. Nie tylko jako przyjaciel, nie tylko jako ktoś, z kim spędzam czas. Nie, moje serce bije dla Ciebie w sposób szczególny, w sposób wykraczający poza zwykłe słowa i codzienne czyny.

A co jeśli Ci powiem, że moje myśli są pełne Ciebie?

Że każdej nocy, kiedy zamykam oczy, jesteś ostatnią osobą, o której myślę, i każdego ranka, kiedy się budzę, jesteś pierwszą myślą, która mnie uderza? A gdybym Ci zaufała, że są takie chwile, kiedy budzę się w środku nocy i marzę o Tobie, chwile, kiedy czuję, że jesteś tak blisko, że prawie cię czuję? A co, jeśli wyznam Ci, że za każdym razem, gdy się uśmiechasz lub na mnie patrzysz, robi mi się ciepło na sercu?

Pomyśl, co by się stało, gdybym Ci powiedziała, że liczą się dla mnie małe rzeczy. Jak te chwile, kiedy podczas spaceru przypadkowo dotykasz dłoni i świat wydaje się na chwilę zatrzymać. Albo kiedy śmiejemy się razem z głupich dowcipów, które rozumiemy tylko we dwoje. Te chwile, choć małe, są jak maleńkie diamenty, które zbieram w swoim sercu.

A co jeśli wyjawię Ci, że moje sny są z Tobą powiązane? Wyobrażać sobie Cię jako część mojej przyszłości, jako osobę, z którą chcę dzielić każdą chwilę, każdą radość i każde zmartwienie? A co jeśli powiem Ci, że wyobrażam sobie Cię u mojego boku, gdy śmiejemy się i płaczemy, pokonujemy wyzwania i wspólnie świętujemy zwycięstwa? Czy możesz sobie wyobrazić, jak miło byłoby dzielić z tobą życie?

A co jeśli… A jeśli nie czujesz tego samego?

A co jeśli cię przestraszę lub stracisz do mnie szacunek? Te myśli prześladują mnie, gdy myślę o wyjawieniu Ci moich emocje. Ale pomimo wszystkich wątpliwości i obaw, jest we mnie coś, co popycha mnie do przodu. To ten wewnętrzny głos, który mówi, że miłości nie warto ukrywać. Aby była odważna i podążała za głosem serca, bez względu na wynik.

Czuję, że rozumiesz mnie tak, jak nikt wcześniej mnie nie rozumiał. W Twoich oczach widzę zrozumienie, akceptację i ciepło, które wciąż mnie oczarowują. Może to wydawać się przesadzone, ale w Tobie widzę moją bratnią duszę, kogoś, z kim mogłabym spędzić całe życie.

A co jeśli powiem Ci, że się boję?

Boję się przegranej, boję się odrzucenia, boję się, że Cię zdezorientuję lub przestraszę. Ale jeszcze bardziej boję się przegapić szansę. Że pewnego dnia spojrzę wstecz i będę żałować, że nie byłam odważna, że nie poszłam za głosem serca. A co jeśli mógłbym to zrobić raz? A co by było, gdyby odpowiedź była pozytywna i otworzyłby się przed nami świat możliwości, który teraz mogę sobie tylko wyobrazić?

A co jeśli powiem Ci, że jestem skłonny podjąć ryzyko? Jestem gotowy wyjść ze swojej strefy komfortu, narazić się na wrażliwość i stawić czoła niepewności. Jestem gotowy na ten krok, bo wierzę w nas, wierzę w to, co możemy razem osiągnąć. Wierzę, że razem moglibyśmy stworzyć coś wspaniałego, coś, co przetrwa wiecznie.

Wyobrażasz sobie, co by było, gdybyśmy byli razem? Jak byście się śmiali, wspierali i wspierali? Czy możesz sobie wyobrazić, jak by to było dzielić się swoim życiem, marzeniami i obawami każdego dnia? Gdybym każdego dnia miała budować relację opartą na miłości, zaufaniu i szacunku?

A co jeśli powiem Ci, że jesteś tym, którego potrzebuję? Że to Ty dajesz mi siłę, nadzieję i miłość? A co jeśli ujawniłabym Ci, że to Ty mnie dopełniasz, inspirujesz i uszczęśliwiasz? Czy możesz sobie wyobrazić, jak by to było być razem i tworzyć własne szczęście?

Wierzę, że jesteś tą jedyną, o którą warto walczyć, warto zaryzykować i dać z siebie wszystko.

A co jeśli powiem Ci, że Cię kocham?

Czy zechciałbyś posłuchać, poczuć i podzielić się ze mną tą chwilą? Czy byłbyś skłonny otworzyć swoje serce i dać szansę miłości, która mogłaby być najpiękniejszą rzeczą, jaka nam się kiedykolwiek przydarzyła?

A co jeśli... co gdybyśmy byli razem? Wyobrażasz sobie jakie to byłoby piękne?