Wielu ludzi ma problem z prezentowaniem się w jak najlepszym świetle, chcąc zadowolić masy, i robiąc to, poświęcają swoje prawdziwe „ja”. Nie zdają sobie sprawy, że to ich osobliwości czynią ich wyjątkowymi. Miłość nie jest inna; w naszych staraniach, by znaleźć kogoś jak najszybciej, często przymykamy oko i jesteśmy całkowicie ślepi na jego wady, ale także na jego wyjątkowość. Czy dlatego mówimy, że miłość jest ślepa? Nie, miłość nie jest ślepa, to my jesteśmy!
Prawdziwa miłość to nie sytuacja, gdy dwoje idealnych ludzi spotyka się i żyje długo i szczęśliwie – to bajka. Prawdziwa miłość to dwoje niedoskonałych ludziktórzy odnajdują się nawzajem i razem tworzą coś pięknego.
Dlaczego więc mówimy, że miłość jest ślepa? Nieprawda, jesteśmy ślepi. Kiedy motyle w brzuchu i euforia przemijają, widzimy wszystko wyraźnie. Widzimy wady i „błędy”. I jeśli jesteśmy wystarczająco dojrzali, zaakceptujemy to. To nie miłość odbiera nam wzrok, to nasze własne oczekiwania, które sobie stwarzamy.
Piękno związku polega na tym, że odkrywamy ktoś, kto akceptuje nasze wady i rozumie je. Osoba, która docenia nasze „błędy” i z czasem, jeśli to konieczne, otrzymuje rekompensatę za ich „znoszenie”.
CZYTAJ WIĘCEJ: Dlaczego wspólne czytanie poprawi nasze relacje z partnerem?
Oto najczęstsze niepewności, z jakimi spotykamy się podczas poszukiwania partnera i w samym związku.
Myślimy, że jesteśmy dziwni. Nie jesteśmy, jesteśmy wyjątkowi.
Nasze dziwactwa nie czynią nas dziwakami, one czynią nas wyjątkowymi. Sposób, w jaki się śmiejemy, sposób, w jaki jemy i nasza wizja życia. Uwierzcie mi, nie chcemy być tacy jak inni, bo to, jacy jesteśmy, jest najlepsze!
Uważamy, że jesteśmy dogmatyczni. Nie jesteśmy, po prostu mamy zdecydowane poglądy.
Nie pozwólmy, by strach przed nadmiernym dogmatyzmem powstrzymywał nas przed poczuciem komfortu we własnej skórze. Jeśli ludzie się nas boją, istnieje duże prawdopodobieństwo, że są niepewni siebie. Nasze silne przekonania pokazują, że nie jesteśmy owcami. A jedynym sposobem, abyśmy byli na tej samej stronie, jest…
jako nasz partner, chcemy promować zdrowy sposób komunikacji.
Myślimy, że jesteśmy zbyt emocjonalni. Nie jesteśmy, jesteśmy po prostu pełni pasji.
Możemy myśleć, że za bardzo się martwimy. Możemy myśleć, że pewne sytuacje mają na nas zbyt duży wpływ. Ale to nie znaczy, że jesteśmy przesadnie emocjonalni, tylko namiętni. Namiętność nas ogarnia, a rzeczy, którymi się pasjonujemy, robią to samo z nami. Jeśli naprawdę zależy nam na związku, to nie ma nic złego w okazywaniu tego.
Myślimy, że jesteśmy obsesyjnie zajęci. Nie jesteśmy, po prostu jesteśmy skupieni.
Dobrze jest koncentrować się na karierze i wyznaczać sobie cele. To oznacza, że mamy ambicje, a ambicje zawsze będą „seksowne”.
Nie ma nic złego w ciężkiej pracy – jeśli przestajemy angażować się w pracę i karierę w związku partnerskim, nasi bliscy nie są w stanie nas wspierać. Powinni wspierać nasze postępy, a nie je negować ani się od nich dystansować.
Myślimy, że jesteśmy szaleni. No cóż, tak, jesteśmy.
Wszyscy jesteśmy trochę szaleni. Różnica polega na tym, jak wygląda nasze szaleństwo. Szaleństwo to po prostu ekscentryczność, a jeśli nie jesteśmy choć trochę ekscentryczni w życiu, to wiele tracimy.
Ludzie mają być szaleni, samo życie ma być szalone, miłość też ma być szalona. A odrobina szaleństwa w naszym związku sprawi, że nie będziemy się nudzić.
Myślimy, że jesteśmy pełni wad. Nie jesteśmy, jesteśmy idealni tacy, jacy jesteśmy.
Możemy myśleć, że są pełne błędów i nie zdajemy sobie sprawy, że to właśnie one czynią nas tak doskonałymi. Prawdopodobnie wiemy, że nikt nie jest idealny „zgodnie z zasadami”, ale wciąż biegamy tu i tam w poszukiwaniu tej doskonałości. Kończymy z pustymi rękami i złamanym sercem. Dlatego warto jak najszybciej zaakceptować swoje „błędy” i „błędy” innych i docenić je.
