Prawdopodobnie spotkałeś osobę, która po prostu nie wie, jak przyjąć komplement. Mówisz jej coś miłego, ale zawsze znajdzie powód, by temu zaprzeczyć, zamiast podziękować i po prostu być szczęśliwym. Może ty taki jesteś?
Uważasz, że nie zasługujesz na komplement? Nie ufasz osobie, która ci to mówi?
Bez względu na to, jak bardzo się wypielęgnujesz, nikogo nie przekonasz, że wyglądasz pięknie, ponieważ skupiasz się na swoich wadach. Tych, których znasz tylko ty.
Jeśli ktoś ci powie, że jesteś piękna, że zrobiłaś coś dobrego, nie uwierzysz, bo uważasz, że na to nie zasługujesz. Chociaż jesteś.
Za odrzuceniem komplementu kryje się przekonanie, że nie jesteś wystarczająco dobry. Nie widzisz siebie tak, jak widzą cię inni.
Po prostu nie wierzysz, że kiedy on cię komplementuje, że jesteś dobry w tym, co robisz, w tym, kim jesteś.
Dlaczego tak krytycznie oceniasz siebie? Po co dążyć do perfekcji, która nigdy nie nastąpi.
Nigdy nie będziesz doskonały we wszystkim, wystarczająco profesjonalny, zawsze znajdzie się gdzieś coś, czego nie opanujesz, coś, co ci się w sobie nie spodoba. I to jest całkowicie normalne. Wady są normalne. A to, że nie jesteś doskonały, nie oznacza, że nie zasługujesz na komplementy.
Z drugiej strony to to nie jest miłe dla osoby, która cię komplementowała. Osoba widzi cię w określony sposób, a kiedy odrzucasz jego słowa - może to odebrać jako zniewagę.
Więc następnym razem, gdy ktoś powie ci, że coś do ciebie pasuje, że jesteś piękna, że zrobiłaś coś dobrego... dziękujcie i nie próbujcie zaprzeczać pochwałom, ale cieszcie się nimi.
Bądź z siebie dumny.
