„Kochasz nie przez znalezienie idealnej osoby, ale przez postrzeganie niedoskonałej osoby jako idealnej”. — Sam Keen
Nie ma słów, które wyraziłyby moją wdzięczność, że wszechświat posłał Cię do mojego życia. W świecie, w którym trudno znaleźć osobę, która odwzajemni Twoją miłość, z którą stworzysz wspólne życie, jesteś ze mną.
Dziękuję że mnie kochasz. Ponieważ kochasz mnie nie tylko wtedy, gdy jestem szczęśliwy, ale także wtedy, gdy pokazuję Ci te części mnie, które mi się nie podobają. Moja wrażliwość, smutek, ból, wrażliwość, lęki.
Dziękuję, że masz do mnie cierpliwość, za uporanie się z moim dramatem i danie mi nieskończonych możliwości zmiany, a jednocześnie zaakceptowanie mnie taką, jaką jestem. Niekompletna, ze wszystkimi błędami.
Dziękuję, że mnie inspirujesz, dodajesz otuchy, że we mnie wierzysz. Dziękuję, że nie chciałeś mnie zmieniać, że pozwoliłeś mi być, żebym nadal był tym, kim jestem.
Żebyście nie narzucali mi swoich poglądów, a zamiast tego pokazywali, że możemy mieć odmienne zdanie, że jesteśmy zupełnie różnymi jednostkami, osobami, ale jednak jednym, razem niezwyciężonym.
Dziękuję, że jesteś częścią Twoich decyzji, że chcesz być dla mnie najlepszą wersją siebie, że rozmawiamy o wszystkim, o dobrych i złych rzeczach, że nigdy się nie odwracamy plecami, nieważne jak źle jest, jak bardzo się ranimy, nie ignorujemy się, ale rozmawiamy.
Dziękuję, że podzieliłeś się ze mną swoim życiem i oboje chcemy być częścią naszej przyszłości.
Przede wszystkim dziękuję, że wybrałeś mnie spośród tak wielu osób, tylko mnie. Dziękuję, że chcesz być ze mną, choć nie we wszystkim się zgadzamy, czuję, że niezależnie od tego, co się stanie, zawsze nas wybierzesz.
Dziękuję, że pozwoliłeś mi wiedzieć, czuć, że jesteś ze mną, nie dlatego, że nie ma i nie było nikogo innego w zasięgu wzroku, ale dlatego, że nie chcesz już nikogo innego oprócz nas!
