Nie poddawaj się. Masz jeszcze długą drogę przed sobą. Czasami życie zatrzymuje się bez ostrzeżenia.
Coś, co wczoraj było całkowicie zrozumiałe, nagle się rozpada. Cele, które były bliskie, rozsypały się. Ciało jest zmęczone, serce ciężkie, myśli chaotyczne. A ten wewnętrzny głos, który zazwyczaj pozwala ci iść naprzód, ucichł.
Wtedy pojawia się pokusa, żeby się poddać. Żeby przestać. Żeby... Nawet nie wiesz co robić, bo to za bardzo boli.Ale właśnie w takich chwilach, kiedy wszystko wydaje się rozpadać, w tobie buduje się coś nowego. Coś spokojnego, solidnego, co często uświadamiasz sobie dopiero później.
Kiedy już nie widzisz sensu
Nie ma wstydu w tym, że brakuje ci sił. Nie ma wstydu w tym, że czujesz, że już nie dasz rady. To nie znaczy, że jesteś słaby – to znaczy, że jesteś człowiekiem. Nawet ziemia odpoczywa, by znów rodzić. Nawet morze się cofa, by znów powrócić.
Jeśli nie widzisz sensu, nie szukaj go oczami. Znajdź to z uczuciem – tam, gdzie boli, gdzie bije. Możesz być zaskoczony, odkrywając, że z tego, co cię teraz boli, wyrasta coś zupełnie nowego.
Nic nie tracisz, dopóki oddychasz.
Wciąż nosisz w sobie wszystko, czym jesteś – bez względu na to, jak wiele straciłeś. Wciąż możesz marzyć. Wciąż możesz czuć. Nadzieja cię nie opuściła, ona po prostu odpoczywa. Nic nie tracisz, dopóki oddychasz.Każdy wydech jest dowodem, że tu jesteś, a każdy wdech jest szansą na nowy początek.
W życiu nie ma stałego dna, Ale nadchodzi taki moment, kiedy zaczynasz od siebie odpychać. I wtedy, choć to trudne, uświadamiasz sobie – wciąż tu jestem. I to „wciąż tu jestem” jest twoim największym dowodem odwagi.
Gdy świat jest cichy, słychać serce
Największe zmiany zachodzą w najcichsze dni, gdy nie wiesz już dokąd iść. Gdy świat jest cichy, słychać serce – ten prawdziwy, nie zraniony, nie przestraszony. Ten, który nie mierzy wartości osiągnięciami, ale wytrwałością. Ten, który wie, że po każdej ciemności nadejdzie światło.
Czasami życie zatrzymuje cię nie po to, żeby cię ukarać, ale po to, żeby... aby Cię przekierowaćByć może nie zbłądziłeś, może po prostu zwróciłeś się w kierunku, który pokaże ci coś, czego jeszcze nie byłeś w stanie dostrzec.
Każde zakończenie jest początkiem w przebraniu
Koniec nie jest wrogiem. Koniec to miejsce, w którym coś się zatrzymuje, aby coś innego mogło powstać. Ostatni liść na drzewie nie oznacza końca życia, lecz obietnicę nowej wiosny. Ty też masz swoją wiosnę – tylko czas dzieli ją od zimy. A kiedy nadejdzie, zrozumiesz, dlaczego musiałeś czekać. Bo niektóre wzrosty wymagają ciszy, ciemności i cierpliwości.
Nie porównuj swojego czasu z czasem innych.
Twój czas nie należy do nich. Twoja droga nie należy do nich. Nie oceniaj siebie po tempie innych. Może musiałeś stać trochę dłużej, żeby nauczyć się dostrzegać piękno w bezruchu. Może musiałeś coś stracić, żeby odnaleźć siebie.
W świecie, który oczekuje od nas ciągłego ruch, to odwaga odważyć się stanąć w miejscu. Usiąść, wziąć oddech i przyznać przed sobą: „Potrzebuję chwili.” I w tym momencie jesteś bliżej siebie niż kiedykolwiek wcześniej.
Nie poddawaj się.
Nie poddawaj się, nawet jeśli wydaje się, że jesteś ostatni na drodze. Nie poddawaj się, nawet jeśli wydaje się, że nie dasz rady. Nie poddawaj się, bo życie nie mierzy się tym, ile razy upadniesz, ale tym, ile razy wstaniesz. To co boli dzisiaj, jutro będzie twoją siłą.
To, co dziś wydaje ci się zbyt trudne, pewnego dnia stanie się twoją historią, którą zainspirujesz kogoś innego. Masz jeszcze tak wiele przed sobą – tyle dni, które będą pachnieć świeżym początkiem, tyle ludzi, którzy spojrzą na ciebie ze zrozumieniem, tyle… chwile, które uleczą to, co boli teraz.
Nie poddawaj się. Nawet jeśli dziś nie widzisz drogi, nie znaczy, że nie istnieje. Kiedy spojrzysz wstecz, zobaczysz, że to wszystko – każdy upadek, każdy krzyk, każda wątpliwość – było tylko przygotowaniem do czegoś większego.
I wtedy zrozumiesz, że nie marnowałeś czasu. Po prostu dorastałeś.
