Zdrada jest złożonym i często bolesnym zjawiskiem w związkach miłosnych. Powody, dla których ludzie zdradzają, są różne: od nudy po szukanie uwagi, ale wspólnym mianownikiem jest często niezadowolenie z obecnego związku. Ludzie szukają w domu tego, czego im brakuje, czy to więzi emocjonalnej, pasji czy zrozumienia.
Jednak największą wadą związków jest brak otwartej komunikacji. Niektórzy ludzie nie zdają sobie sprawy, czego im brakuje, dopóki nie znajdą tego gdzie indziej. Jak na ironię, wiele problemów można rozwiązać poprzez regularny i szczery dialog.
Zdrada nie jest decyzją podejmowaną pod wpływem impulsu, ale raczej proces, który wynika z podstawowych problemów w związku. Co ciekawe, badania pokazują, że mężczyźni są bardziej podatni na zdradę niż kobiety, a zdrada często wynika z poczucia niepewności w związku lub braku intymności. Interesujące jest również to, że oszuści niekoniecznie szukają „lepszego” partnera, ale po prostu kogoś innego.
Przyjrzyjmy się kilku interesującym faktom na temat oszukiwania i tym, co łączy wszystkich oszustów!
• Osoba nadmiernie chroni swój telefon komórkowy.
• Statystycznie mężczyźni zdradzają częściej niż kobiety.
• Zdecydowana większość zdradzających czuje się niepewnie w swoim obecnym związku.
• Osoby zdradzające zazwyczaj flirtują z wieloma osobami w swoim otoczeniu.
• Brak intymności jest jedną z pierwszych oznak, że Twój partner może Cię zdradzać.
• Ci, którzy zdradzają, często nie uważają, że ich kochanek/kochanek jest lepszy od ich obecnego partnera, ale postrzegają ich jako innych.
• Narcyzm jest cechą często kojarzoną z niewiernością.
• Krytyka partnera jest często sposobem na odwrócenie uwagi od własnego niewłaściwego zachowania.
• Do zdrady często dochodzi pod wpływem alkoholu.
• Nieszczęśliwe małżeństwa i związki są często przyczyną zdrady.
Większość oszukanych partnerów błędnie zakłada, że osoba, z którą ich partner zdradza, jest lepsza od nich. W rezultacie tracą pewność siebie i uważają, że partner nie docenia ich wystarczająco. To nie jest prawda. Ludzie, którzy zdradzają, zwykle nie postrzegają swojego kochanka jako lepszego od obecnego partnera, postrzegają go po prostu jako innego. Ważne jest, aby zrozumieć tę różnicę.
Kluczem do zrozumienia osób zdradzających jest poznanie ich mechanizmów radzenia sobie z konsekwencjami swoich działań.
Przerzucanie winy to ich powszechna taktyka
Rzadko zdarza się, aby osoba zdradzająca przyznała się do błędu i wyraziła skruchę. Zwykle kontynuują swoje niewierne zachowanie, dopóki partner nie zacznie czegoś podejrzewać. Jednak w obliczu odkrycia swojej oszukańczej natury często przechodzą w tryb zrzucania winy na siebie lub udają, że nic się nie dzieje i twierdzą, że ich partner po prostu popada w paranoję.
Może to powodować zamieszanie i frustrację, ale tak właśnie działa ich umysł, gdy zaczynasz podejrzewać lub gdy odkrywasz dowody ich niewierności. Zamiast przyznać się do winy za oszustwo, skupiają się na znalezieniu sposobów, abyś uwierzył, że to twoja wina.
nie pozwalaj żeby zniszczyć twoją samoocenę. Robią to, żeby odwrócić uwagę od siebie. Zamiast stawić czoła ich działaniom, chcą, abyś skupił się na sobie.
Oto kilka typowych stwierdzeń, które wypowiadają osoby oszukujące w obliczu konfrontacji:
— Nie ufasz mi!
– To była tylko jednorazowa sprawa.
– To nic dla mnie nie znaczyło.
– To nie jest to, czym się wydaje.
„Nie jestem już szczęśliwy”.
„Zrobiłem to, ponieważ nie mieliśmy wystarczająco dużo seksu”.
„On/ona sam/sam przyszedł do mnie!”
„To wydarzyło się dawno temu. Teraz jest inaczej.”
Po ujawnieniu oszustwa oszuści często zrzucają winę na innych lub unikają odpowiedzialności. Rzadko przyznają się do winy i często zgrywają ofiarę. Ich słowa w konfrontacji są często wymijające lub zaprzeczające, np. „To nie było nic ważnego” lub „Nie chciałem cię skrzywdzić”.
Pytanie, czy powinieneś przyjąć oszusta z powrotem, jest złożone i zależy od konkretnej osoby. Kluczowymi powodami powstrzymującymi oszusta od powrotu są możliwość powtórzenia czynu, kwestie zaufania oraz fakt, że trudno zapomnieć o oszustwie. Jeśli jednak obaj partnerzy naprawdę chcą popracować nad poprawą relacji i oboje są skłonni do kompromisu i zmian, może warto dać związkowi kolejną szansę.
Zdrada jest skomplikowaną i bolesną częścią wielu relacji, ale zrozumienie jej przyczyn i konsekwencji może pomóc w wyjaśnieniu, jak sobie z nią poradzić. Kluczem do silnej relacji pozostaje otwarta komunikacja i wzajemne zrozumienie.
Co nauka mówi o oszustwie?!
Badania naukowe dotyczące oszustw przynoszą wiele interesujących wniosków. Niewierność pozostaje jedną z głównych przyczyn rozwodów. Chociaż w ostatnich dziesięcioleciach liczba rozwodów spadła, wiele par nadal rozwodzi się z powodu zdrady. Badania pokazują, że najczęstszymi przyczynami rozwodów są brak zaangażowania i niewierność, a następnie nadmierne konflikty i kłótnie, wczesne małżeństwo, problemy finansowe, problemy alkoholowe lub narkotykowe oraz przemoc domowa. Wskaźniki romansów pozamałżeńskich wahają się od 30 do 60 % w przypadku żonatych mężczyzn i od 20 do 50 % w przypadku zamężnych kobiet.
Model niewierności sugeruje pięć obszarów motywacyjnych, które prowadzą do romansów pozamałżeńskich: seksualność, brak satysfakcji; satysfakcja emocjonalna, niezadowolenie lub deprywacja emocjonalna; konteksty społeczne ułatwiające oszukiwanie, takie jak długotrwała separacja; postawy i normy, np. jeśli znane są przypadki romansów pozamałżeńskich w innych parach; oraz zemsta-wrogość, na przykład jako środek odwetowy za niewierność partnera.
W badaniu uczestnicy wyrażali różne postawy, które mogą skłonić ich do zdrady, takie jak naturalna reakcja na niewierność partnera, chęć poczucia się pożądaną, brak relacji seksualnych z partnerem, więź emocjonalna z drugą osobą, długotrwały brak partnera. partnera, możliwości współpracy z kolegami płci przeciwnej, przekonanie, że partner nie dowie się o romansie oraz przekonanie, że pewne konteksty są dopuszczalne w przypadku spraw pozamałżeńskich.
Wyniki te sugerują, że przyczyny oszustwa są złożone i różnią się w zależności od przypadku, odzwierciedlając różnorodne czynniki społeczne, emocjonalne i indywidualne.
