Jak rozpoznać demencję u psów: pies z demencją charakteryzuje się tym zachowaniem

Jak rozpoznać psia demencja? Nasi czworonożni przyjaciele są coraz starsi, a starość niesie ze sobą także problemy zdrowotne. Podobnie jak u ludzi. Według raportu Amerykański Związek Kynologiczny psy wkraczają w trzeci okres życia pomiędzy 7. a 10. rokiem życia, a w przypadku ras większych już w wieku 6 lat.

Futro na ich twarzach zaczyna niewinnie siwieć, a Twój futrzany przyjaciel może stać się zdezorientowany lub zdezorientowany. To tylko niektóre z objawów, które mogą zaalarmować Cię o tym zjawisku demencja u Twojego psa. Rzeczywiście, ostatnie odkrycia z North Carolina State University sugerują, że dysfunkcje poznawcze mogą wystąpić nie tylko u ludzi, ale także u zwierząt towarzyszących. Badania sugerują nawet, że objawy demencji u ludzi i zwierząt mają sporo podobieństw.

Zmiany w zachowaniu psa mogą być jednym ze wskaźników dysfunkcji poznawczych. Od błąkania się bez celu po tkwienie w zakrętach. W nowym badaniu opublikowanym w Frontiers in Veterinary Science stwierdzono nawet, że jedną z oznak jest prędkość, z jaką poruszają się starsze psy. Może to być bezpośrednio związane ze zdrowiem i witalnością ich mózgu.

Oznaką psiej demencji: prędkość chodzenia

„Prędkość chodzenia u ludzi jest silnie powiązana z pogorszeniem funkcji poznawczych. Postawiliśmy hipotezę, że to samo może dotyczyć psów” – powiedziała dr Natasha Olby, autorka badania. Badanie polegało na pomiarze prędkości chodzenia bez smyczy zarówno u dorosłych psów, które stanowiły grupę kontrolną, jak i u psów starszych. Te starsze psy zostały poddane dodatkowym testom poznawczym, a ich właściciele wypełnili kwestionariusz oceny poznawczej.

Odkrycia wykazały, że starsze psy, które poruszały się wolniej, wykazywały wyraźniejszy spadek funkcji poznawczych.

Co ciekawe, rozmiar nie był czynnikiem decydującym o szybkości u starszych psów. Zasadniczo starsze psy były wolniejsze niż psy dorosłe w ciągu ostatnich 25 % oczekiwanej długości życia, niezależnie od ich wielkości. Zdaniem Olby’ego spadek ten odzwierciedla wzorce ludzkie, w których prędkość chodzenia pozostaje dość stała, a następnie spada w miarę zbliżania się do późniejszych etapów życia.