We współczesnym świecie, w którym wszystko dzieje się w niewiarygodnie szybkim tempie, nieustannie kroczymy na krawędzi porażki, próbując realizować swoje marzenia, zachowując przy tym zdrowy rozsądek i stabilność, aby się nie wypalić.
I stale grozi nam niebezpieczeństwo, że właśnie to nam się przydarzy. W walce o osiągnięcia zawsze jesteśmy spięci, bo chcemy wygrać.
W tej walce czas jest największym wrogiem i nie możemy go pokonać. Nieustannie nam się wymyka i jeszcze bardziej nakłania nas do prób organizowania się tak inteligentnie, jak to tylko możliwe, ustalania priorytetów, bycia produktywnym. I miejmy nadzieję, że uda nam się wykorzystać chociaż odrobinę nieuchwytnego czasu na relaks i poczucie spokoju.
Ale nawet w tym pokoju nie jesteśmy w pokoju, ponieważ czujemy, że marnujemy czas. Czujemy się winni, że odpoczywamy zamiast robić coś pożytecznego.
Jedną z najtrudniejszych rzeczy jest nauczyć się, jak przestać wypełniać nasze dni rzeczami, które nas nie spełniają.
Prawda jest taka, że bez względu na to, na jakim etapie życia aktualnie się znajdujemy, nie musimy robić wszystkiego. Nie musimy wszystkiego rozumieć ani planować. Nie musimy osiągnąć wszystkiego i mieć wszystko. W porządku jest nie wiedzieć, dokąd prowadzi nas ścieżka kariery lub co dokładnie chcemy robić.
Nie osiągniemy naszych celów wcześniej, jeśli się spieszymy, bo tak jest zmiany następują wtedy, gdy jesteśmy na nie gotowi. Musimy zaakceptować, że dynamika życia i rozwoju przebiega według jakiegoś planu, który nie uwzględnia nawet naszych ambicji czy obaw.
Czas wygrywa każdą bitwę, więc nie ma sensu toczyć tych bitew.
Nie śpieszymy się, bo pośpiech niczego nie przyspiesza, a jedynie stres i wypalenie. Wystarczy trzymać się kursu i starać się robić właściwe rzeczy w chwili, gdy coś robimy.
Wydarzenia będą się działy, życie przyniesie odpoczynek, coś, co będzie wymagało od nas zwolnienia tempa.
Chodźmy powoli i poczujmy wszystkie uczucia które stłumiliśmy gdzieś po drodze i posłuchajmy szumu myśli, przed którymi uciekaliśmy.
Zwolnijmy, zanim wydarzenia życiowe nas do tego zmuszą. Żyjemy własnym tempem, bo podróż należy tylko do nas i możemy podróżować wolniej niż inni.
Pozwala nam cieszyć się podróżą, i że czasami nie robimy nic innego, jak tylko cieszyć się podróżą, nawet jeśli się nie ruszamy.
Potrzeba dużo odwagi, aby każdego dnia głęboko oddychać, spać spokojnie w nocy, być obecnym w tym, co dzieje się właśnie teraz.
