Możesz czuć się osłabiony. Że jesteś zbyt emocjonalny. Zbyt wrażliwy. Zbyt zranieni emocjonalnie, by kiedykolwiek być w pełni spełnieni. Być może świat przekonał Cię, że siła wygląda inaczej – jak niezłomność, jak całkowita pewność, jak ktoś, kto nigdy nie wątpi w siebie.
A co jeśli prawda jest odwrotna? A co jeśli siła leży właśnie w wątpieniu, a mimo to trwaniu w tym?
Może myślałeś, że musisz być kimś innym, żeby być silnym. To musisz nosić maska, zachowywać się tak, jakby nic nie bolało, jakby nic nie bolało ciebie.
To nie jest siła. To jest przetrwanie. Jesteś tu, żeby żyć, a nie tylko przetrwać.
Siła to nie wielkie słowa – to czyny, które mają miejsce, gdy nikt nie patrzy.
Kiedy budzisz się rano i czujesz pustkę leżącą na twojej piersi niczym kamień, ale mimo to postanawiasz wstać. Kiedy masz już dość ciągłego przegrywania, ale mimo to próbujesz dalej. Kiedy mówisz sobie, że już dłużej nie dasz rady, ale mimo to podejmujesz kolejny krok.
Siła kryje się w nocach, gdy nikt cię nie widzi, ale ty trzymasz w całości te ostatnie kawałki siebie, których życie jeszcze nie zmiażdżyło.
Łzy ocierasz sam, bo nie ma nikogo, kto by je otarł za ciebie.
Kiedy stoisz przed lustrem, masz moc., patrzysz na swoje zmęczenie, swoje blizny, swoje oczy, które widziały zbyt wiele i mówisz sobie: „To ja. I ja wystarczam.”
Świat przekonał cię, że musisz być inny. Że musisz być ciszej. Mniej emocjonalne. Mniej intensywne. Że musisz zaakceptować mniej, niż zasługujesz, bo tak jest łatwiej.
Ale prawda jest taka, że siła nie leży w umiejętności przystosowania się.
Chodzi o to, by odważyć się być dokładnie tym, kim jesteś, nawet jeśli świat nie zawsze potrafi kochać kogoś takiego jak ty.
To jest kiedy kiedy przestaniesz prosić o okruszki i zaczynasz żądać całości. Kiedy przestajesz udowadniać swoją wartość tym, którzy jej nie dostrzegają. Kiedy przestaniesz czekać na pozwolenie, żeby móc się bronić.
Chodzi o to, żeby nie wstydzić się swoich blizn.
Że ich nie ukrywasz, jakby były czymś, co należy wymazać. Siła leży w tym, żeby nie pozwolić, by błędy cię definiowały. Aby pozwolić sobie marzyć o czymś lepszym, nawet jeśli nie wiesz jak tam dotrzesz.
Ile razy zdarzyło Ci się uwierzyć, że nie jesteś wystarczająco dobry, bo zostałeś zraniony? Ile razy chciałeś być jak ktoś, kto nigdy nie okazuje bólu?
Prawdziwa siła nie polega na tym, żeby nigdy nie upadać, lecz na tym, żeby nigdy się nie poddawać.
Pewnego dnia obudzisz się i zdasz sobie sprawę, że już się nie boisz. Że nie pozwolisz już, by przeszłość trzymała cię w swych łańcuchach. Być może ten dzień jeszcze nie nadszedł. Być może nadal przeżywasz swoje bitwy, jakby były jedyną rzeczą, jaką kiedykolwiek znałeś.
Ale uwierz mi – pewnego dnia zdasz sobie sprawę, że moc nigdy nie była gdzieś na zewnątrz. Nigdy nie była w oczach innych. Nigdy nie zależało jej na aprobacie innych. Ona zawsze była w tobie. Czekała, aż ją rozpoznasz.
Siła jest w Twoim imieniu
Nie czekaj dłużej. Przestań szukać potwierdzenia, że jesteś wystarczająco dobry. Nie pozwól nikomu mówić ci, co znaczy być silnym. Siła nie jest doskonałością. Nie chodzi o to, żeby nigdy nie upaść, ale o to, żeby zawsze się podnosić.
Twoja twarz, twoje imię, mają moc. To nie jest coś, co musisz znaleźć. To jest coś, czym jesteś. Zawsze byłeś.
