Jeść to żyć, smakować to się rozwijać. Można więc w pewnym sensie przetłumaczyć podstawową filozofię tworzenia Ayako Suwa. Chociaż bardzo dobrze gotuje, nie jest kucharką. Choć tworzy sztukę z jedzeniem, nie jest stylistką jedzenia. Mówi, że kształtuje emocje i pasje. Lubimy rozumieć emocje poprzez ich śpiewanie. Tworzy spontaniczne, wręcz erotyczne relacje z odbiorcami jej dzieł. Mówi, że mają najbardziej rozwinięte poczucie jedzenia jako sztuki we Francji i Japonii.
Trudno byłoby znaleźć słowa opisujące interesującą pracę, którą wykonuje. Ayako Suwa. Gdzieś w najszerszym sensie jest artystką, której jedynym medium jest jedzenie. I nawet to brzmi zbyt uproszczone. Ayako Suwa Urodziła się trzydzieści siedem lat temu na japońskim półwyspie Nono. Od dzieciństwa uwielbiała bawić się w restaurację, gdzie jedzenie zastępowano różnorodnymi składnikami pochodzącymi z natury, od piasku, ziemi, kamieni po martwe owady. Z wiekiem, gdy jej rówieśnicy uważali tę zabawę za nudną, Ayako postrzegała ją jako coraz większe wyzwanie.
Smak to dar
Ayako Suwa Z zewnątrz wygląda elegancko, spokojnie i wyrafinowanie. Jej łagodny wygląd skrywa w sobie wieczną odkrywczynię, gotową zrobić niemal wszystko, by zaspokoić swoją ciekawość. Przynajmniej to, co związane z jedzeniem. Ayako Nie ma problemu z piciem jadu i krwi węża, jeśli jest to częścią poznawania lokalnej kultury i jeśli znajdzie się na tajwańskim targu spożywczym. Te ostatnie, targi spożywcze, są również jej inspiracją. Gdziekolwiek podróżuje po świecie, jednym z jej pierwszych zadań jest znalezienie lokalnego targu i zapoznanie się z kuchnią. Tylko w ten sposób może tworzyć nowe smaki. Mówi, że smak to wyjątkowy dar, który człowiek otrzymał. Rzadko używa słowa „jeść”, zawsze preferując „smakować”. Degustacja to akt doświadczalny, szczególnie podczas przygotowywania jedzenia. Ayako Suwa. Jej studio, które nazwała Tworzenie żywności, znajduje się w Tokio.
Jeść czy nie jeść?
Co więc robi? Ayako SuwaTworzy jadalne wystawy dla galerii na całym świecie, dla magazynów i luksusowych marek, takich jak Pop, Gucci, Montblanc i Veuve Cliquot. Jej dzieła są prowokacyjne i szokujące. Dlatego potrzeba odrobiny odwagi, by je skosztować. Pojawia się pytanie: jeść czy nie jeść? Nie tworzy dań kwaśnych, słodkich, słonych, gorzkich, lecz kreuje uczucia, emocje. Trudno wyobrazić sobie, jak smakuje gniew, wściekłość, radość, szczęście czy – Gucci. Dla luksusowych marek często tworzy dania na jakąś okazję, które mają przywoływać smaki danej marki. Oprócz wystaw i performansów, świat poznaje jej twórczość poprzez restauracja typu „pop-up Guerilla”.
Jedzenie, które przekazuje wiadomości
Restauracja Guerilla to wydarzenie doświadczalne, które budzi emocje u gości. Serwują wyjątkowe potrawy, które mają jeden cel – przekazać przesłanie o określonej emocji poprzez fakturę, temperaturę, aromat i smak. Jej stół jest minimalistyczny, elegancki i charakteryzuje się kontrastem faktur i kolorów. Restauracja typu „pop-up Guerilla” Pojawił się już w Japonii, Singapurze, Paryżu, Berlinie i innych miejscach. Czasami rośnie przez kilka godzin, czasami przez trzy dni. Czasem w galerii, innym razem w przejściu podziemnym na dworcu kolejowym lub w pustym pomieszczeniu niedokończonego budynku. To tutaj powstają kolacje, które opowiadają historie. Jak dotąd, Ayako Suwa Stworzyła setki emocjonalnych dań. Zupa, która trzeszczy, może być deszczem. „Smak żalu, który zmienia się w wielki gniew” – nazwała danie z amerykańskiego sherry, octu balsamicznego i wodorostów. „Niespodzianka i radość” to danie z popcornu, kalafiora i manchmelowa z solą.
„Smak żalu przeradzającego się w wielki gniew” – tak Ayako Suwa nazwała potrawę przygotowaną z amerykańskiego sherry, octu balsamicznego i wodorostów.
Tworzy i nazywa dania, kierując się własnymi emocjami, ale u kogoś innego danie może wywołać inne emocje. Jak gdzieś napisano w „Kreacjach” Ayako Suwa Między tym, kto oferuje jedzenie, a tym, kto je przyjmuje, toczy się niemal erotyczny i całkowicie spontaniczny dialog. Co ciekawe, Ayako Wykorzystuje wyłącznie lokalne składniki, które ludzie na całym świecie mają na swoich stołach w codziennym życiu. Podaje je z innymi smakami. Percepcja jej sztuki na świecie jest różna. Wśród krajów, w których ludzie mają najbardziej rozwinięte poczucie smaku i jedzenia, wyróżnia Japonię i Francję.
Wskazówka
Esencje emocjonalne – perfumy jadalne
Jakby tego było mało, w ofercie znajdują się również produkty z tej linii Esencja emocjonalnaDzięki nim każdy może wyczarować zmysłowe smaki. Esencje emocjonalne działają tak samo jak perfumy, z tą różnicą, że nie wywołują uczuć poprzez skórę, a poprzez jedzenie. Zgodnie z instrukcją, kilka kropli wybranej esencji dodaje się do jedzenia lub napoju, w zależności od nastroju. Numer 10 to smak komfortu. Numer 13 to smak satysfakcji. Numer 95 to smak gniewu. Działa również tak samo jak perfumy. Esencja emocjonalna opiera się na bezalkoholowym płynie, który powstaje metodą mieszania sake w browarze Fukumitsuya Sake, gdzie sake jest wytwarzane według sekretnej receptury od 1625 roku. Dla łatwiejszego użycia, Ayako Suwa Opublikowała również broszurę zatytułowaną „Sekretne Przepisy” z sekretnymi przepisami. Zbiór zawiera 19 eleganckich, pełnych pasji, a zarazem zabawnych przepisów, które można wykorzystać w połączeniu z emocjonalnymi esencjami Ayako. Tajemnicze, lekko magiczne, ale zdecydowanie ciekawy eksperyment, który rozbudza ciekawość. Jak wszystko, co robi Ayako Suwa.
