Łączenie pokoleń poprzez fotografię na temat „Różnorodność, równość i integracja”

Gorana Sretenoskiego, CEO firmy Canon Adria, tak o inicjatywie łączenia pokoleń powiedział: „Projekt wywodzi się z filozofii korporacyjnej Canon Kyosei i wyraża nasze zaangażowanie na rzecz ludzi żyjących i pracujących razem dla wspólnego dobra, bez względu na kulturę, zwyczaje, przekonania polityczne, język, rasę, orientację seksualną, religię, status społeczny i/lub różnice płciowe. tożsamość. Niestety, istnieje wiele czynników, które stoją na przeszkodzie, ale staramy się im zaradzić poprzez różne inicjatywy, a wszystkie mają na celu zainspirowanie świata do zmian. Kieruje nami odpowiedzialność i chęć rozwoju lepszego społeczeństwa, bardziej zróżnicowanego, integracyjnego i sprawiedliwego, w którym ludzie są cenieni, szanowani, mają poczucie przynależności i mogą się rozwijać. Społeczeństwa, w których różni ludzie mają nie tylko te same podstawowe prawa, ale te same możliwości. Społeczeństwa, w którym rozpoznajemy osobliwości, w którym patrzymy poza nasze własne doświadczenia życiowe i w którym ludzie mają poczucie, że są wartościowi i cenieni”.

Potęga kreatywnego wizualnego opowiadania historii i krytycznego myślenia

Ludzie z pomocą twórcza ekspresja opowiadamy nasze historie, wyrażamy opinie i prezentujemy nasz wyjątkowy punkt widzenia. Jednak nie każdy ma możliwość, wiedzę, umiejętności lub po prostu pewność siebie, aby wyrazić siebie. Naszym obowiązkiem jest wspieranie następnej generacji gawędziarzy poprzez rozwijanie ich umiejętności i oferowanie ich platforma do wyrażania opinii na tematy globalne a tym samym zachętę do zmian i lepszej przyszłości dla nas wszystkich.

W Program międzypokoleniowy firmy Canon wykładowcy i mentorzy zaprezentowali uczestnikom moc kreatywnego opowiadania wizualnego i krytycznego myślenia o sprawach ważnych społecznie, zwłaszcza tych, które są ważne dla nich samych lub osób z ich otoczenia. Na początku wprowadziła uczestników projektu w świat różnorodności, sprawiedliwości i inkluzji Barbara Zupančič (Karta Różnorodności Słowenii) i mogli dowiedzieć się z pierwszej ręki o fotograficznych opowieściach i fotografii reportażowej od mentorów Igor Rozyna (aparat cyfrowy) i Andrzej Rawnak (Mojevesolje.si). Wyposażeni w podstawową wiedzę i sprzęt fotograficzny firmy Canon, uczestnicy zostali podzieleni na grupy projektowe i wybrali tematy do fotografii.

Przełamywanie uprzedzeń i odkrywanie historii różnorodności, równości i integracji

Projekt ma już swoje motto zakorzenione w fundamencie, bo już samym doborem niezwykłych zespołów fotograficznych, składających się z licealisty i emeryta, odnosi się do jednej z form różnorodności, czyli ageizm czy generacjonizm, jako zbiór stereotypów i uprzedzeń opartych na wieku jednostki. Jedenastu uczestniczących studentów pierwszego roku Szkoły Ogrodnictwa i Sztuk Plastycznych w Celje oraz ośmiu seniorów - emerytów, którzy uczęszczają do klubu fotograficznego na Uniwersytecie Trzeciego Okresu Życia Žalec, przełamuje te uprzedzenia i każdy z własnym, niepowtarzalnym spojrzeniem na podmiot i twórczość odkrywają różne formy różnorodności, sprawiedliwości i zaangażowania w swoim środowisku.

Pary międzypokoleniowe zaangażowane w kreatywność i krytyczne myślenie do ośmiu bardzo różnych historii, które mają wspólny czerwony wątek – opowiadają o ludziach, którzy nie podporządkowują się stereotypom panującym w społeczeństwie, odbiegają w jakiś sposób od przeciętności i przez swoją odmienność łatwo znajdują się w centrum uwagi, otoczeni stronniczymi komentarzami. Dzielili się swoimi historiami przed obiektywami fotograficznymi Rumuńscy pracownicy sezonowi na polach chmielu w dolinie Savinja, osoba z zespołem Downa, czołowy sportowiec bez nogi, emeryci, którzy są zapalonymi graczami w telefon, czarne adoptowane dzieci w słoweńskim środowisku, tetraplegiczny fotograf, królowa ulicy oraz osób w trakcie leczenia odwykowego. Dzięki wyzwaniom ich codziennego życia możemy lepiej zrozumieć problemy i cierpienia, a także możliwości, jakie stwarza im różnorodność.

„Praca w zespołach lub pary junior-senior były ciekawym wyzwaniem łączenia pokoleń, także dla obu mentorów, którzy musieli w bardzo krótkim czasie zaszczepić w zespole ducha współpracy i pracy zespołowej. Dla obu pokoleń największym wyzwaniem było w zasadzie robienie zdjęć w terenie i zbliżanie się do nieznajomych. Każdy ma nieco specyficzne podejście do fotografii, spojrzenie na ludzkie historie, sposób komunikacji, życiowe tło i doświadczenia. Relacje między tymi dwoma pokoleniami są nam doskonale znane z życia codziennego – o ile są one bardzo dobrze i pozytywnie połączone więzami rodzinnymi, to z drugiej strony, ze względu na odmienne doświadczenia życiowe i podstawowe różnice pokoleniowe, są zupełnie inne. W ramach projektu pary spotkały się tylko dwa lub trzy razy iw tym czasie udało im się trochę poznać, nawiązać komunikację i współpracować przy tym samym zadaniu. O głębszą relację, w której moglibyśmy dawać sobie więcej, wymieniać poglądy na życie, uczyć się od siebie różnych podejść do fotografii itp. oczywiście projekt musiałby trwać znacznie dłużej. Ale interesujące było obserwowanie, jak niektóre pary łączyły się bardzo szybko iz własnej inicjatywy, podczas gdy inne czuły się w jakiś sposób nieswojo lub poświęcili więcej energii swojemu dość wymagającemu zadaniu fotograficznemu” mówili o mentorowaniu par międzypokoleniowych Andreja Ravnak i Igor Rosina.

Każdy ma prawo do odstępstwa od normy, ale wszyscy możemy się wzajemnie zachęcać, inspirować i przypominać, co to znaczy żyć w harmonii. I choć różnimy się, jesteśmy podobni pod wieloma względami, ponieważ każdy chce przynależeć, być szanowany i ceniony pomimo lub właśnie z powodu różnic.

MOMENTY OD OTWARCIA WYSTAWY: kamera-cyfrowa.si