Kočevski gozd i Kolpa – trochę inny plusk

Zamek posiada wysoki dom lub pałac oraz Kaplicę Dalmatyńską, oba o romańskim rodowodzie. Ta ostatnia została nazwana na cześć słynnego protestanckiego pisarza Jurija Dalmatina, który przetłumaczył Biblię na język słoweński w Turjaškim Gradzie. Dziś, oprócz zwiedzania wnętrz zamku, można również powrócić do historii, oglądając igrzyska rycerskie lub uczestnicząc w warsztatach łuczniczych. Nie zatrzymujmy się jednak zbyt długo w przeszłości, ponieważ jedyne, czym możemy żyć, to teraźniejszość, dlatego kontynuujmy naszą podróż do centrum Białej Krajiny – Ribnicy. Po dotarciu do miasta, już z daleka widać jego symbol – kościół parafialny w Ribnicy z charakterystycznymi dzwonnicami, zbudowany według projektu Jože Plečnika. Następnie poznajmy ponad 500-letnią tradycję produkcji towarów suchych, która przetrwała do dziś. Bogatą kolekcję można obejrzeć w muzeum w zamku w Ribnicy. Jeśli chcesz przekonać się na własne oczy, jakie umiejętności są niezbędne, by zostać dobrym rzemieślnikiem, umów się na spotkanie z mistrzem Andrejem Lovšinem, który w swoim warsztacie pokaże nam, jak powstają garnki, młotki, deski do krojenia i inne drewniane przybory. Zdarza się jednak, że widok garnków, chochli i innych sprzętów domowych pobudza naszą ochotę na pyszną przekąskę lub wczesny obiad, dlatego Gostilna Pri Pildarju chętnie serwuje nam wybór domowych dań. Wśród nich znajdują się specjalności lokalu, takie jak gulasz, flaki, kolin czy dziczyzna, a na deser koniecznie spróbujmy domowej roboty poticy z kieliszkiem lokalnego wina.

Pierwotny las i dzika przyroda
Wzmocnieni, kontynuujmy podróż do najlepiej zachowanego obszaru naturalnego Słowenii i Europy Środkowej, Kočevje, gdzie czeka na nas eksploracja jego tajemniczego krajobrazu. Jest on poprzecinany zalesionymi pasmami górskimi, które wiek temu były odizolowane jako nieprzenikniona dziewicza puszcza, a niektóre z nich zachowały się do dziś. Potężne drzewa wznoszą się na wysokość do 50 metrów, mierzą półtora metra średnicy, niosą do 50 ton masy drewna i liczą sobie 500 lat lub więcej. W ich schronieniu żyją niedźwiedzie, wilki, rysie, dziki, jelenie i inna zwierzyna łowna. Ożywione są również podziemne jaskinie, w których żyje wiele rzadkich zwierząt, w tym ryby człekokształtne. Ci, którym ten opis nie wystarcza i którzy są na tyle odważni, by zobaczyć na własne oczy różnorodność lasu Kočevje, wyruszą jedną z wielu leśnych ścieżek, uważając, aby nie spłoszyć żadnego z żyjących tam zwierząt. Inni dowiedzą się więcej o bogactwie lasu w Muzeum Regionalnym w Kočevje, które jest czynne od poniedziałku do piątku w godzinach od 8:00 do 15:00. Muzeum oferuje zwiedzanie zbiorów archeologicznych, etnologicznych, historycznych i historyczno-artystycznych, a także innych wystaw gościnnych za 2–3 euro.

Ciepła kąpiel i magiczne obrazy
Po ekscytującej eksploracji, jedynym sposobem na ochłodę jest skok do rzeki. Kolpa, o długości 292 km, wzdłuż której biegnie 113 km granicy państwowej między Słowenią a Chorwacją. Rzeka charakteryzuje się czystą wodą, naturalnie zachowanym korytem, licznymi bystrzami i żwirowymi terenami, dlatego jest rajem dla miłośników pływania łódką, organizowanego przez różne stowarzyszenia i agencje turystyczne. Wśród nich znajduje się firma Kolpa Adventures, oferująca szeroki wybór różnorodnych przygód. Do najatrakcyjniejszych należy z pewnością rejs Robinsonem, podczas którego przez trzy lub cztery dni (za około 32 lub 50 euro za osobę) po prostu oddajemy się naturze, zabierając ze sobą jedynie śpiwór, namiot i leżak, biwakujemy, jemy na łonie natury i cieszymy się nieprzewidywalnymi przygodami, jakie oferuje Kolpa. Jej różnorodność i piękno można podziwiać również podczas pieszych wędrówek, wędkowania, pikników lub jazdy na rowerze, ponieważ nad jej brzegiem nigdy nie brakuje atrakcji. Nasz ostateczny cel wciąż jest przed nami – najdalej na południe wysunięty punkt Słowenii, Kot pri Damelju, oraz cztery najbardziej tajemnicze jaskinie Bilpe, leżące na granicy z gminą Kostel. Najsłynniejsza z nich, czwarta, została odkryta dopiero w 1983 roku, a jej ściany zdobią liczne postacie ludzkie, zwierzęce i przesądne. Z sufitu zwisają rodziny nietoperzy, więc nie sposób pozostać obojętnym podczas wizyty. To poczucie tajemnicy i magii towarzyszy nam aż do domu, mimo że nie wierzymy już w bajki.