Dlaczego znajdujesz się w związkach, w których milczysz na temat swoich potrzeb? Czy masz nadzieję, że ktoś cię zauważy? Jak długo będziesz dawał z siebie wszystko, nie otrzymując nic w zamian?
Gdzieś w Tobie jest jeszcze cicha iskierka nadziei, że ktoś dostrzeże wszystko, kim jesteś. Że przejrzy mury, które zbudowałeś z rozczarowań. Ale w rzeczywistości zapewne od dawna wiesz, że zmaganie się z nieodwzajemnioną miłością nie ma sensu. I jest w tym coś bardzo cichego, ale i bardzo bolesnego. Coś co męczy duszę.
Nie staraj się być wystarczający dla kogoś, kto szuka czegoś innego.
Możesz bardziej się starać, dać z siebie więcej, nie odzywać się, ale to nigdy nie zmieni faktu, że dana osoba nie pozostawi cię w wątpliwościach. Jeśli musisz przekonywać samą siebie, że on cię kocha, to znaczy, że nigdy cię nie miał. A twoim zadaniem nie jest stawanie się kimś innym, żeby zasłużyć na coś, co powinno być dla ciebie naturalne.
Miłość nie powoduje niepokoju. Nie wymaga dowodu. Nie pozostawia pustki po każdej rozmowie. Ona jest spokojna. Niezmienne w swojej pewności. Nie zastępuje Cię. Nie ma porównania. Nie odchodź cicho.
Nie zawsze musisz rozumieć, dlaczego ktoś nie zostaje.
Czasami najbardziej bolesne jest to, że nie ma odpowiedzi. Nie chodzi o zły czas, ani o to, że jest za dużo lub za mało. Po prostu ktoś nie wiedział, jak cię zobaczyć. To nie twoja wina. Są serca, które nie są gotowe kochać tego, kim jesteś..
To nie znaczy, że jesteś przesadny. Oznacza to po prostu, że przybyłeś z prawdziwą miłością do miejsca, w którym nie ma dla niej miejsca. A gdy to zrozumiesz, nie miej tego nikomu za złe: ani im, ani sobie. Nie zmuszaj się już więcej. Po prostu odejdź cicho. Całością, którą chciałeś się podzielić, ale którą teraz zachowasz dla siebie, dla kogoś innego.
Prawdziwa miłość nie potrzebuje zmian.
Ktoś, kto naprawdę cię czuje, nie będzie tobą manipulował.. On cię nie odsunie na boczny tor. Nie będzie potrzebował wyjaśnień, dlaczego czujesz to, co czujesz. Zaakceptuje cię ze wszystkim, co masz – bez negocjacji, wymówek, opóźnień.
Kiedy zakochujesz się w kimś, kto nie potrafi odwzajemnić twojego uczucia, zaczynasz myśleć, że problemem jest twoja miłość. Ale tak nie jest. Problem polega na tym, że umieściłeś go w miejscu, w którym nie mógł rosnąć. A największą mocą, jaką posiadasz, jest przyznanie przed samym sobą: dałem już wystarczająco dużo. Już dość czekania. Już idę.
Istnieje miłość, która nie wyrządzi ci krzywdy.
Nie wzbudzi w Tobie żadnych wątpliwości. Nie będzie cię męczyć cichymi odrzuceniami. On po prostu będzie istnieć. We wsi. A tak między nami.
To nie będzie konkurs. To nie będzie test. To nie będzie wymagało wysiłku. Po prostu obecność. Głęboki, delikatny, pewny. I wtedy zrozumiesz, że miłości nie trzeba nigdy szukać. Po prostu stwórz przestrzeń, w której będzie mogła cię znaleźć. Kiedy przestaniesz uciekać przed sobą.
