Czym jest szczęście? Czy to jest moment, w którym osiągasz coś wielkiego? Kiedy ktoś, kogo kochasz, przytula cię? Kiedy zatrzymujesz się na chwilę i czujesz, że świat mimo wszystkich swoich niedoskonałości jest magiczny?
Szczerze mówiąc, czasami zadaję sobie pytanie: dlaczego szczęście jest tak nieuchwytne? Dlaczego wciąż szukam tego w przyszłości – w jakimś „jutrze”, które nigdy nie wydaje się wystarczająco bliskie?
Jest coś wyjątkowego w okresie Bożego Narodzenia
Zatrzymaj mnie. Przypomina mi, że życie nie polega tylko na pędzeniu od celu do celu. Chodzi o momenty, które często przeoczam.
Czasami czuję, że mam szczęście szukać we wszystkich niewłaściwych miejscach. W uznaniu innych, na niekończących się listach rzeczy do zrobienia, w oczekiwaniach, które były dla niej zbyt wielkie, aby mogły je spełnić. Często myślałam, że będę szczęśliwa, kiedy osiągnę coś wielkiego – kiedy moje życie będzie lepiej zorganizowane, moje ciało doskonalsze, a moje dni lepiej zorganizowane.
Ale za każdym razem, gdy osiągałem to, co myślałem, że przyniesie szczęście, zdawałem sobie sprawę, że to uczucie trwało tylko chwilę. Jakbym próbowała utrzymać wodę w dłoniach – szczęście rozlało się, zanim naprawdę je poczułam.
Na Boże Narodzenie chcę szczęścia, które nie zależy od idealnych okoliczności
Pragnę szczęścia tak silnego jak drzewo zakorzenione głęboko w ziemi, które nie przewraca się przy każdym wietrze. Życzę szczęścia, które towarzyszy mi we wszystkich nastrojach – w radość, zwątpienie, w tych cichych chwilach, kiedy świat zdaje się milknąć.
Szczęście jest wtedy, gdy pozwalam sobie być tym, kim jestem
Kiedy zrzucam maski, noszę je, by zadowolić innych i zaakceptować siebie – ze wszystkimi swoimi niedoskonałościami. To to uczucie, kiedy patrzę w lustro i nie wmawiam sobie, że nie jestem wystarczająco dobra, ale delikatnie przyznaję przed sobą: „Jesteś tutaj. To ty. I to wystarczy.”
Czasem żałuję, że nie nauczono mnie tego wcześniej – że szczęście nie bierze się z porównywania się z innymi, ale z zaprzestania rywalizacji ze sobą.
Chciałbym kochać siebie bardziej. Żadnych warunków, żadnego „gdyby było lepiej”. Tylko dlatego, że jestem sobą – i to wystarczy.
Życzę szczęścia w prostych chwilach
W tym pierwszym łyku kawy o poranku, gdy świat jest jeszcze cichy. W zapachu świeżo upieczonych ciasteczek, który przypomina mi dom. W rozmowie, w której nie muszę niczego udowadniać - po prostu słucham i jestem słyszany.
Życzę szczęścia, które przynoszą małe zwycięstwa - kiedy pokonuję wątpliwości, kiedy mimo strachu robię krok do przodu, kiedy odważę się powiedzieć „tak” nowym doświadczeniom lub „nie” rzeczom odbierającym mi energię.
Chcę wiele razy przytulić tych, których kocham i powiedzieć im, że są częścią mojego świata. Mieć odwagę prosić o pomoc, kiedy jej potrzebuję i oferować ją, gdy inni jej potrzebują. Ponieważ szczęście to nie tylko to, co daję sobie, ale także to, co daję innym.
Szczęście tkwi w wdzięczności
Budząc się każdego ranka i przypominając sobie: bez względu na wszystko, mam moc, aby stworzyć swój dzień. Może być pełna wyzwań, może być chaotyczna, ale zawsze znajdę w niej chwilę, kiedy się zatrzymam i poczuję: to co mam to cud.
Jedyne, czego chcę na Boże Narodzenie, to to, żeby nauczyła się tak żyć każdego dnia. Dostrzegać piękno w tym, co już mam i pozwolić, aby szczęście stało się moim stałym towarzyszem.
Bo szczęście nie jest czymś, co przychodzi i odchodzi. Je v meni, tukaj, zdaj, v teh trenutkih, ki jih ne bom več jemala za samoumevne. Želim si srečo, ki bo ostala. Srečo, ki bo tiho, a vztrajno polnila moje življenje, skozi vse leto.
