Plitvice - Wodny naszyjnik z 16 klejnotami

Topiący się pasterze, Cyganie, staruszki i kozy
„Dawno, dawno temu tereny dzisiejszych jezior nawiedziła dotkliwa susza. Ludzie, zwierzęta i rośliny desperacko czekały na choć kroplę wody. Ludność modliła się nieustannie. Nagle w dolinie pojawiła się Czarna Królowa z potężnym orszakiem. Zlitowała się nad ludnością i przywołała deszcz, który w końcu nasiąkł ziemią silnym wiatrem i grzmotami. Padało tak długo, że woda podniosła się i utworzyła jeziora”. Obecna bajka to oczywiście legenda o powstaniu szesnastu pięknych jezior położonych w Lice w Chorwacji, między Mala Kapela a Plješivicą, ale na niektórych starych mapach nadal pojawia się nazwa Diabelski Ogród, gdyż istnieją legendy i opowieści, które skróciły długie zimy dla żyjących jeszcze nocą mieszkańców Liki. Szesnaście jezior, podzielonych na dwanaście górnych i cztery dolne, otrzymało nazwy od różnych wydarzeń, które miały miejsce nad i na jeziorach, a najczęściej od topielców. Tak więc nazwa Ciganovac oznacza, że Cygan utonął w jeziorze, pasterz Mili miał utonąć w jeziorze Milanovac, a stado kóz w jeziorze Kozjak, które rzekomo przeszło przez jezioro po zbyt cienkim lodzie. Podczas spaceru nad jeziorami, oprócz opowieści o topielcach, możemy poznać historie pustelników, którzy mieszkali w klifach i jaskiniach wokół jezior, o zaginionych skarbach, a także o sile wody, która tworzy wiry i szumiących wodospadów.

Żywa natura
Woda, która przez tysiące lat przepływała przez wapienny grunt, osadza rozpuszczony wapień w postaci kępek barier, przez które z najwyżej położonych Jezioro Prošćanje, na wysokości 636 metrów nad poziomem morza, spada wodospadami i kaskadami do najniższego jeziora, które leży 133 metrów poniżej. Oczywiście jest to tylko kwestia różnicy wysokości w położeniu jezior, ponieważ na szczęście dla odwiedzających park narodowy natura rozdzieliła piękno szesnastu jezior i wodospadów we wspaniały, ośmiokilometrowy naszyjnik. Ze względu na skład chemiczny gleb krasowych, wapieni i dolomitów występuje tam woda Jeziora Plitwickie wzbogacony węglanem wapnia. W drodze przez podziemie wody napotykają przeszkody - nieprzepuszczalne ściany, po których wypływają na powierzchnię tworząc liczne strumyki i strumienie, które wzbogacają jeziora w wodę. Najważniejsze są sprężyny Czarno-białe rzeki. Dwanaście górnych jezior powstało na nieprzepuszczalnym podłożu, podczas gdy cztery dolne jeziora, wydrążone w kanionie w wapiennym podłożu, są częścią przepuszczalnej strefy, w której woda opada i jest tracona pod ziemią przez wiele szczelin. Ponieważ Górne jeziora leżą w nieprzepuszczalnym dolomicie, są większe, głębsze i cichsze, podczas gdy dolne cztery są mniejsze i dziksze dzięki wapieniu. Naturalny proces osadzania barier trzcinowych, które tworzą pokryte wapieniem mchy, algi i bakterie, wciąż trwa, ponieważ bariery rosną około jednego centymetra rocznie, co oznacza, że Jeziora Plitwickie żyją i zmieniają się - tarło. Oprócz wodospadów zwiedzających otwarty przez cały rok park narodowy zaskakuje również kolor jezior, który zmienia się z lazurowego na zielony, szary lub granatowy. Kolor jezior zmienia się w zależności od ilości minerałów lub mikroorganizmów w wodzie, a także w zależności od nasłonecznienia lub kąta, pod jakim promienie słoneczne docierają do powierzchni jezior. Kolejną niespodzianką, która czeka na nas, gdy zetkniemy się z taflą jeziora, jest niesamowita przejrzystość i widoczność, gdyż w niektórych miejscach możemy zobaczyć głębokość ośmiu metrów.

Wiele ograniczeń dla ogromnej przyjemności
Naukowiec, który badał proces powstawania barier bulw, akademik Ivo Pewalek, napisał w 1926 r.: „Los Jezior Plitwickich leży w cyprysie i organizmach, które go tworzą: algach i mchach…” Cud parku narodowego i oczywiście warunek istnienia Jezior Plitwickich jest zatem ciągłe tworzenie fitogenicznego cyprysu, który może powstać tylko w dziewiczej przyrodzie. Właśnie dlatego jest w okolicy Park Narodowy Jezior Plitwickich prawie każda aktywność jest zabroniona, z wyjątkiem spacerów nad jeziorami i cieszenia się piękną przyrodą. Trasy wokół jezior rozpoczynają się przy dwóch wejściach do parku, w zależności od tego, którą część jezior chcemy odwiedzić. Przy obu wejściach czeka na nas ogromny szyld, na którym administracja tej chorwackiej perły naturalnej daje jasno do zrozumienia, że chce pozostawić dla potomności obszar jeziora tak piękny, jak jest dzisiaj. Nie myślmy więc o pływaniu, karmieniu ryb, schodzeniu z wyznaczonych szlaków, biwakowaniu na dziko czy zrywaniu kwiatów. Wolimy mieć drogę pod stopami i być może tylko przy pomocy aparatu fotograficznego możemy na zawsze utrwalić w pamięci piękno jezior i okolic.

Droga pod stopami
Ścieżki wokół jezior są dobrze utrzymane i przystosowane dla gości w każdym wieku. Jeśli zdecydujemy się wejść do parku przez numer wejścia 1, najpierw przywita nas ogromna mapa, na której możemy zobaczyć lokalizację jezior i ścieżek wzdłuż nich. Oprócz kawiarni, sklepu i centrum informacyjnego, przy wejściu nr 1 można obejrzeć także 15-minutowy film, który jest miłym wstępem do poznania parku narodowego. Zaledwie kilka kroków od wejścia, z punktu widokowego otwiera się piękny widok na dolne jeziora Duży wodospad, który tworzy wodospady z wodą jeziora Kompozytorzy, od której rzeka rozpoczyna swój bieg Koran. Z punktu widzenia mamy kilka opcji. Możemy kontynuować podróż górną ścieżką w kierunku pierwszej stacji kolejowej. Dzięki temu goście mogą łatwiej dotrzeć do punktów startowych na dolnym i górnym jeziorze. Albo możemy zejść w stronę jezior i zacząć podążać za znakami, które kierują nas w stronę łodzi. Możesz przedłużyć spacer poniżej Veliki Slap lub po prostu podążać ścieżką wzdłuż i przez dolne jeziora. Po około godzinnym spacerze dojdziemy do pięknej polany przy ul Jezioro Kozjak, gdzie można zjeść obiad lub piknik lub poddać się ciepłym promieniom słońca. Łódka elektryczna zabierze nas do punktu po drugiej stronie jeziora, skąd możemy rozpocząć eksplorację górnych jezior lub wspiąć się ponad trzystoma schodami do wejścia nr 2, które znajduje się w bliskiej odległości od drugiego dworca kolejowego i hoteli Jezioro Bellvue i Plitvice. Spacer wzdłuż górnych jezior jest szczególnie spektakularny ze względu na piękne wodospady, pod którymi i nad którymi prowadzi nas dobrze utrzymana ścieżka. Możesz zakończyć ją na trzecim przystanku lub podejść do najwyższego z górnych jezior i wrócić do wejścia 1 lub 2 z czwartego przystanku.

Powrót do natury lub do miękkiego łóżka
Park Narodowy Jezior Plitwickich nie ogranicza się do obszaru jezior, które rozciągają się na około dwóch kilometrach kwadratowych. Cały teren parku zajmuje ok 29 685 hektarów, głównie obszary leśne. Oprócz kwater prywatnych w 19 osadach w parku narodowym, w bezpośrednim sąsiedztwie jezior znajdują się trzy największe hotele, które zostały odnowione po zakończeniu wojny w 1995 roku. Hotele Jezero, Bellvue i Plitvice również goszczą największą liczbę gości parku narodowego (w 2006 roku park odwiedziło ponad 860 tys. gości). Obcokrajowcom podróżującym w zorganizowanych grupach zwykle wystarczy pół dnia na zobaczenie jezior, ale nam wszystkim, którzy wiedzą, że letnie upały łatwiej znieść w chłodnym cieniu stuletnich lasów i w pobliżu krystalicznie czystych jezior, co najmniej dwa dni zobaczyć Jeziora Plitwickie. Ponieważ ceny noclegów w hotelach w parku są wysokie, miłośnicy przyrody wolą spać w samych hotelach Kemping Korana, 7 kilometrów na północ od wejścia do parku lub dojechać do miejsca oddalonego o dwanaście kilometrów Grabovac, gdzie oprócz Hotelu Grabovac znajdziemy wiele możliwości noclegu w pokojach i apartamentach wynajmowanych przez okolicznych mieszkańców. Droga, która prowadzi przez park, była kiedyś najważniejszym połączeniem między największymi chorwackimi miastami Zagrzeb i Split, dlatego po drodze znajdowały się niezliczone restauracje, które oferowały przysmaki liskiej kuchni. Ale wojna w Chorwacji w latach 1992-1995, która szalała również na terenie parku narodowego, zniszczyła większość infrastruktury turystycznej, a autostrada prowadząca do Dalmacji omijała teren parku, więc catering w Postacie dopiero powoli się budzi. Co roku w pobliżu parku otwierają się nowe restauracje i miejsca noclegowe, a my możemy z radością patrzeć w przyszłość, kiedy znów będziemy poznawać uroki Chorwacji jeżdżąc regionalnymi drogami i degustując lokalne sery, wędliny i desery, a nie na Autostrada.