Dziś okra jest popularną i ważną potrawą w tropikalnych krajach trzeciego świata. Okra, ta dziwna roślina. Wydłużone zielone owoce Okry zbiera się, gdy są jeszcze młode, małe i jędrne. Zwykle roślina owocuje już po dwóch miesiącach od posadzenia. Wtedy możemy się tym cieszyć...
Dziś okra jest popularną i ważną potrawą w tropikalnych krajach trzeciego świata.
Okra, ta dziwna roślina
Podłużne, zielone owoce zbiera się, gdy są jeszcze młode, małe i jędrne. Zwykle roślina owocuje już po dwóch miesiącach od posadzenia. W tym czasie można go również spożywać na surowo, jedynie lekko solony. Okra jest bogatym źródłem witaminy C, zawiera niewiele kalorii i nie zawiera tłuszczu. Owoce zbiera się codziennie, w przeciwnym razie szybko zarastają i stają się mniej przydatne. Nieumyte owoce przechowujemy w lodówce, mokre/wilgotne owoce szybko stają się lepkie i miękkie, dlatego wystarczy delikatnie przetrzeć okro papierowym ręcznikiem. Można go przechowywać w lodówce tylko przez dwa do trzech dni. Kiedy końcówki owoców zaczną ciemnieć, owoce szybko gniją, dlatego należy je natychmiast wykorzystać lub wyrzucić. Blanszowane owoce okry można również zamrozić. Przed użyciem odetnij łodygi i końcówkę, ale zachowaj ostrożność: im więcej ścinasz, tym więcej wydziela się śluzu. Jeśli nie lubisz slime'a, po prostu szybko podsmaż posiekaną okrę na oleju. Przygotowując okrę należy uważać, aby nie gotować jej w naczyniach żelaznych lub miedzianych, ponieważ ich właściwości chemiczne wpływają na okrę powodując jej czernienie. Podobnie jak owoce okry, możemy wykorzystać także liście tej rośliny, które w niektórych miejscach spożywa się na surowo w sałatkach. Przydatne są także nasiona przejrzałych owoców, które prażone są i mielone w celu uzyskania bezkofeinowego substytutu kawy. Z nasion okry tłoczy się także olej, który ma zielonkawo-żółty kolor i jest bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe. Jeśli okro gotowane jest zbyt długo, wydziela śluzowatą, lepką substancję, dlatego w małych ilościach można go stosować jako środek zagęszczający, w przeciwnym razie zwykle preferuje się jego smażenie. Gotowane liście okry wykorzystuje się także do zagęszczania różnych zup i sosów.
Okra na świecie
Okra jest powszechnie stosowana w kuchni indyjskiej i afrykańskiej, natomiast w Europie i Ameryce Północnej jest mało znana. W Egipcie, Grecji, Iranie, Iraku, Jordanii, Libanie, Turcji, Jemenie i na Cyprze okra jest niezastąpiona w gulaszach warzywnych i mięsnych. W kuchni indyjskiej i pakistańskiej przyrządza się go w sosie. W zachodniej części Indii okra jest najpopularniejszym warzywem i podawana jest niemal codziennie. Na Karaibach okro jest gotowane i jest częstym składnikiem zup rybnych. Na Haiti gotuje się go z ryżem i kukurydzą i przygotowuje jako sos do mięsa. Ostatnio okra zyskała ogromną popularność także w kuchni japońskiej, gdzie podaje się ją z sosem sojowym smażonym w tempurze. Smażona okra będzie nam oferowana także w południowych stanach Stanów Zjednoczonych, gdzie małe, jeszcze niedojrzałe owoce zalewa się octem. To niezwykle popularne danie w Brazylii Frango com quiabo (kurczak z okrą), w Południowej Karolinie znają gulasz gumbo, którego podstawowym składnikiem jest również okra. Jest także niezastąpiony w narodowej zupie Nigerii oraz w tradycyjnych potrawach wietnamskich Canh Chua. Poza tym okra doskonale komponuje się z daniami z pomidorami, cebulą i kukurydzą, dobrze komponuje się ze skorupiakami i rybami. Ma łagodny smak, być może nieco przypominający bakłażana.
