Intryga ojca nieposłusznego córce, starcie dwóch rywali z podziemia i niezdecydowanego stróża porządku publicznego między nimi oraz konfrontacja trzech (roz)zaczarowanych dam – ta pasjonująca historia z kręgu przestępczości i prostytucji była środkiem do dla dramatopisarza Johna Gay'a do narysowania złożonej satyry politycznej na korupcję angielskiego społeczeństwa na początku XVIII wieku. Opera żebracza, najczęściej wystawiane dzieło tamtych czasów, zostanie wystawiona po raz pierwszy w SNG Nova Gorica 23 marca. Zainspirował także wiele adaptacji i przeróbek, wśród których najbardziej znane to Opera za trzy grosze Bertolta Brechta i Kurta Weilla (1928) oraz modernistyczna adaptacja muzyczna Benjamina Brittena (1948), ale warto też wspomnieć o zaangażowanym politycznie (niemuzycznym) dramacie czeskiego dramatopisarza Vaclava Havla (1978) i Opera Wonyosi nigeryjskiego noblisty Woli Soyinki (1977).
Brzoskwinia, który prowadzi działalność polegającą na sprzedaży skradzionych towarów i jednocześnie ujawnia złodziei, jest oburzony, ponieważ jego córka Polly poślubienie go wbrew jego woli Macheath, czarujący, bon vivant, szef gangu mafijnego. Gniew rodzi zemstę, a wraz z odkryciem, że Macheath obiecała mu ślub, Łucja, ciężarna córka naczelnika więzienia, Peachum, rozpoczyna obławę, w której jego była kochanka jest gotowa odegrać kluczową rolę zdrajczyni Przędzarka, jedna z wielu prostytutek, z którymi Macheath spędzał radosne noce...
CZYTAJ WIĘCEJ: Festiwal Filmowy Kurja Polt 2017
Jan Gay ma swoje własne Opera żebracza zakończył się myślą: „Podczas gry miałeś okazję zaobserwować tak wielkie podobieństwo pomiędzy zwyczajami wyższych i niższych klas, że trudno jest zdecydować, czy eleganccy gentlemani naśladują rozbójników, czy też rozbójnicy naśladują eleganccy gentlemani”. Bertolta Brechta zradykalizował dylemat: „Czym jest obrabowanie banku w porównaniu z założeniem banku?” I to właśnie to hasło zachęca nas do podjęcia decyzji o zmierzeniu się z wiwisekcja we współczesnym społeczeństwie w adaptacji tekstowej i w reżyserii Vito Taufera, z piosenkami Ujście rzeki Mlakar i muzyka Aleksander Pešuta – Schatzi.
Więcej informacji:
sng-ng.si
