„Miłość składa się z jednej duszy żyjącej w dwóch ciałach”. – Arystoteles
Proszę, bądź moją ostatnią miłością, bo nie chcę budzić się rano z nikim innym. Nikt inny nie uszanuje mojej potrzeby wstawania o siódmej rano i biegania. Nikt inny nie zrobi mi tak dobrej kawy jak Ty. Nikt inny nie pocałuje mnie na dzień dobry tak jak ty. Nikt poza tobą nie przewróci się na moją stronę łóżka i nie pocałuje mnie, niezależnie od mojego porannego oddechu.
Proszę, bądź moją ostatnią miłością, ponieważ nie chcę spędzić popołudnia z nikim oprócz ciebie. Nikt nie zrozumie mojego napiętego harmonogramu. Nikt inny nie zrozumie moich pogawędek z ptakami, kotami i szczeniakami. Nikt inny nie będzie w stanie opisać mi swojego dnia tak obrazowo, że czuję się, jakbym tam był, z tobą. Każdy oprócz ciebie kazałby mi iść. Powiedziałbyś, żebym została.
Proszę, bądź moją ostatnią miłością, ponieważ nie chcę spędzić kolejnej nocy z nikim innym. Nikt inny nie zrozumie mojej potrzeby spania z pluszową zabawką. Nikt inny nie zaakceptuje mojego ciała takim, jakie jest, ze wszystkimi bliznami i ranami. Nikt inny nie zrozumie, że potrzebuję tak dużo miłości i uwagi. Nikt inny nie będzie tak cierpliwy jak Ty. Wszyscy oprócz ciebie powiedzieliby mi, żebym poszedł gdzie indziej, jeśli nie podobałoby mi się to, gdzie jestem.
Proszę, bądź moją ostatnią miłością, ponieważ nie chcę spotykać się z nikim innym Nigdy więcej. Nikt nie zrozumie mojej potrzeby na kawę i ciastka. Nikt inny nie zrozumie mojej potrzeby tańca, ponieważ dzięki niemu uwalniam swój niepokój. Nikt nie zrozumie moich niepewności i lęków. Ty ich.
Nikt nie będzie cię kochał i akceptował twojej przeszłości, twojego bólu, tak jak ja. Nie będę cię osądzać za twoje małe niedoskonałości. Bicie mojego serca przyspieszyło, by dorównać twojemu.
Żadna dłoń nie zmieści się w twojej tak jak moja. Nikt inny nie jest dla mnie tak idealny jak ty. Nikt nie patrzy na mnie tak jak ty. Jesteś częścią mojej niedoskonałości. Jesteś moją doskonałością.
Proszę, bądź moją ostatnią miłością.
