Drodzy Czytelnicy, po raz kolejny wołam ze świata życiowych doświadczeń, gdzie poddajemy się falom codzienności, maski opadają i wszystko dzieje się wprost – z serca. Jak często zdarza Ci się, że po długim dniu spędzonym w towarzystwie ulubionego przyjaciela czujesz pustkę, zmęczenie, a nawet rozczarowanie? Przyjaciele to ci, którzy powinni być naszym wsparciem, latarnią morską, a czasem lustrem, w którym łatwo możemy się rozpoznać. Ale co się dzieje, gdy to lustro nie odbija właściwego obrazu?
Ten rodzaj separacji może być bardzo mylący, zwłaszcza gdy wszystko wokół nas wydaje się krzyczeć, że powinniśmy być szczęśliwi i wdzięczni za przyjaźnie, które mamy. Ale co, jeśli wydaje się, że czegoś brakuje? Jak rozpoznać, że to, co czujemy, nie jest chwilowym kaprysem, ale znakiem, że być może powinniśmy spojrzeć na nasze przyjaźnie innymi oczami? To jest odkrywcze niewłaściwy przyjaciel!
Pozwól mi zaufać siedem znaków, które przez lata uświadomiły mi, że przyjaźnie, które uważałem za prawdziwe, mogły nie być tak szczere, jak sądziłem. Przyjrzyjmy się im wspólnie…
Nie wspiera twoich celów i marzeń: Tak się złożyło, że podzieliłem się moim podekscytowaniem nowym pisaniem, a mój „prawdziwy” przyjaciel szybko sprowadził mnie na ziemię, mówiąc: „Nie sądzisz, że to trochę zbyt optymistyczne?” Prawdziwy przyjaciel wierzy w twoje umiejętności i dodaje ci otuchy.
Nie szanuje twojego czasu: Zdarza się, że tęsknisz, ale gdy to się powtarza, może to być oznaką czegoś innego. Kiedy czekałem na koleżankę ponad godzinę, wydawało mi się, że jestem tuż za nią na liście rzeczy do zrobienia.
Lubi rozsiewać plotki: Kiedyś podsłuchałem, jak mój „prawdziwy” przyjaciel dzielił się moimi osobistymi historiami z grupą ludzi, których ledwo znałem. Zaufanie to podstawa przyjaźni, bez niego trudno mówić o szczerym związku.
Cały czas skupiona na sobie: Pamiętam, że zadzwoniłam do niej, bo miałam zły dzień, ale szybko skierowała rozmowę na swoje problemy. Prawdziwy przyjaciel słucha i rozumie, kiedy jej potrzebujesz.
Nie ma granic: Pamiętam dzień, w którym mój „prawdziwy” przyjaciel zabrał moje rzeczy bez pozwolenia. Był to dla mnie ogromny przejaw braku szacunku i braku osobistych granic.
Nie ceni twojej opinii: Kiedyś, gdy szukaliśmy restauracji na obiad, od razu odrzuciła moją propozycję. Przyjaźń to także kompromis i szanowanie zdania drugiej osoby.
Przyjaźń wydaje się obowiązkiem: Kiedy spędzanie z nią czasu stało się bardziej ciężarem niż radością, zrozumiałam, że coś jest nie tak. Przyjaźń powinna być źródłem radości, a nie stresu.
Drodzy czytelnicy, nigdy nie zapominajcie, że zasługujecie na otaczanie się ludźmi, którzy naprawdę was doceniają i szanują. Bądź odważny, proś o to, na co zasługujesz i nie pozwól nikomu brać cię za pewnik oczywiste.
