Są seriale, które podążają za regułami gatunku. Są takie, które próbują je łamać. I jest jeszcze „Zabójca” (2025) – rzadkie arcydzieło telewizji, które nie łamie zasad siłą, lecz burzy je z niezwykłą precyzją, wyrafinowaniem stylistycznym i imponującą inteligencją emocjonalną. Na pierwszy plan wysuwa się postać, którą rzadko widujemy na ekranie – kobieta w średnim wieku, nosząca w sobie historię przemocy, milczenia i oporu. Keeley Hawes w roli głównej udowadnia, że telewizja wciąż potrafi zaskakiwać, urzekać i ostrzegać jednocześnie.
Zabójca „Seria” to napięta, a zarazem złożona sieć relacji, sekretów i konfliktów wewnętrznych, osadzona w zróżnicowanych środowiskach – od greckiej wioski, gdzie bohater szuka spokoju, po ponure więzienia Libii i sterylne wnętrza Londynu, gdzie rozstrzygają się losy. Serial potęguje napięcie wyjątkową dynamiką narracji i dramaturgiczną precyzją, jednocześnie odsłaniając wewnętrzne światy bohaterów, którzy nie są karykaturami, lecz plastikowymi, wielowymiarowymi osobami uwięzionymi w świecie, w którym wszelka empatia często stanowi zagrożenie.
youtube.com/watch?time_continue=2&v=qnyyaHNqk0Y&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fmail.google.com%2F&embeds_referring_origin=https%3A%2F%2Fmail.google.com&source_ve_path=Mjg2NjY&themeRefresh=1
Elegancki thriller o kobiecie, której własna przeszłość czyni ją celem
Serial koncentruje się na Julie (Keeley Hawes), byłej zawodowej zabójczyni, która po dekadzie milczenia i izolacji wyemigrowała do małej greckiej wioski, gdzie próbuje wieść życie w ukryciu. Jej codzienna rutyna zostaje przerwana przez wizytę dorosłego syna Edwarda (Freddie Highmore), z którym łączy ją chłodna, napięta relacja, naznaczona niewypowiedzianymi pytaniami o jej przeszłość – zwłaszcza o ojca, pochodzenie tajemniczych pieniędzy i powody, dla których tak długo go odtrącała.
Kiedy Julie niespodziewanie otrzymuje nowe zadanie od swojego rzekomego byłego przełożonego, szybko okazuje się, że to oszustwo. Mężczyzna, który się z nią skontaktował, nie jest tym, za kogo się podaje, a tuż przed tym, jak zamierza dokonać morderstwa, Julie zdaje sobie sprawę, że stała się narzędziem w czyimś planie – i sama nowym celem. Kiedy nieumyślnie ratuje kobietę, którą miała zabić, uruchamia lawinę zdarzeń, które wpędzają ją i jej syna w niebezpieczną pułapkę. Julie musi ponownie aktywować się jako agentka, ale tym razem bez siatki, bez wsparcia i ze świadomością, że w sprawę zaangażowanych jest więcej osób, niż początkowo przypuszczała.
Historia rozwija się na wielu poziomach: do gry wkraczają Kayla (Shalom Brune-Franklin), młoda miliarderka, która omal nie została zamordowana, jej impulsywny brat Ezra (Devon Terrell) oraz Aaron Cross (Alan Dale), wpływowy szef korporacji górniczej o globalnych interesach. Tymczasem w libijskim więzieniu Jasper (David Dencik), Holender dysponujący informacjami mogącymi ujawnić globalną siatkę korupcyjną, pisze swoją historię. Równolegle, w Londynie, tajemnicza Marie (Gina Gershon) otwiera nowy rozdział, dokonując zaskakującego odkrycia rodzinnego, które jeszcze bardziej destabilizuje Edwarda – i rozszerza oś tematyczną serialu o kwestie tożsamości, dziedzictwa i ukrytych prawd.
Zabójca Przechodzi od zwięzłego thrillera do wielowarstwowej narracji o zdradach, rodzinnych rozłamach i systemach władzy działających w tle. W centrum uwagi pozostaje Julie – główna bohaterka, która musi pogodzić się z przeszłością, chronić syna i na nowo nauczyć się, jak przetrwać w świecie, który nieustannie ją wyprzedza.
Wyrafinowana reżyseria, wyjątkowa gra aktorska, wielowarstwowa narracja
Ten, który Zabójca Tym, co wyróżnia go na tle przeciętnych thrillerów, jest wyczucie tonu i rytmu. Reżyseria nie ucieka się do sensacji, lecz stawia na ciszę, subtelności i niuanse, które aktorzy opanowali z rzadką precyzją. Keeley Hawes jest wyjątkowa jako Julie – zimna i powściągliwa z zewnątrz, ale z każdym gestem otwierającym drzwi do głęboko ztraumatyzowanej, ale wciąż jasnej psychiki. Highmore jest jej idealnym kontrapunktem: wrażliwa, a zarazem buntownicza, często cyniczna, ale nigdy całkowicie beznadziejna.
Serial jest wizualnie wyrafinowany: od ciepłych, słonecznych, greckich tonów po zimne, niemal sterylne nocne sceny w miastach i więzieniach. Podłoże muzyczne jest subtelne, nigdy nachalne, ale zawsze odzwierciedla rytm i napięcie psychologiczne.
Ale co? Zabójca To, co sprawia, że serial naprawdę warto obejrzeć, to refleksja nad rolą kobiet w świecie, w którym władzę wciąż definiuje się jako agresję, a starzenie się jako wymazanie. Julie jest bohaterką, która szuka nie przebaczenia, lecz zrozumienia – i w tym kontekście serial otwiera przestrzeń dla feministycznej lektury, nie popadając w deklaratywność ani pamfletowość.
Podsumowanie: telewizja na najwyższym poziomie
Zabójca (2025) to jeden z niewielu seriali ostatnich lat, który łączy stylistyczną perfekcję, gatunkową efektywność i narracyjną ambicję. Nie lekceważy widza, lecz prowadzi go przez warstwy rzeczywistości, które są jednocześnie polityczne, osobiste i egzystencjalne. W sześciu odcinkach buduje świat brutalny, emocjonalnie złożony i dramaturgicznie skonstruowany z chirurgiczną precyzją.
To telewizja, która nie boi się ciszy. Nie potrzebuje ciągłych eksplozji, by budować napięcie. A kiedy już trafi – trafi z pełną siłą.
Ocena: 5/5
Dla widzów ceniących thriller psychologiczny z przesłaniem, wyjątkową grą aktorską i elegancką reżyserią, która dostrzega, że główna bohaterka może być jednocześnie czuła, zabójcza i absolutnie niezapomniana.
