Z jednej strony wielu rodziców i nauczycieli skarży się, że program nauczania w szkołach podstawowych jest dla dzieci zbyt wymagający. W szybko rozwijającym się świecie kumulują się nowe umiejętności, języki obce i zdolności, które chcemy rozwijać w jednostkach, aby zapewnić im jak najwięcej możliwości w przyszłości. W dobie rozwoju Internetu i łatwo dostępnej informacji, szczególnie istotne staje się tzw. kształcenie ustawiczne. Uczenie się przez całe życie to świadomość, motywacja i zdolność do chęci uczenia się przez całe życie. Ale czy dzieci naprawdę mogą się uczyć? Wiele z nich ma ogromne problemy, gdyż nie ma opracowanych narzędzi pozwalających efektywnie przetwarzać substancje. Dlaczego szkoły powinny kłaść większy nacisk na to, jak się uczyć, przeczytasz w poniższym artykule.
Dlaczego szkoły powinny przede wszystkim kłaść większy nacisk na to, jak się uczyć? Jeśli się nad tym zastanowić, odpowiedź jest dość prosta. Dzieci i młodzież (a także oczywiście dorośli), którzy nie wiedzą, jak się uczyć, są jak stolarz bez odpowiednich narzędzi do zrobienia stołu. Może kryć się w nich morze niewykorzystanego potencjału, który nigdy nie zostanie zrealizowany, jeśli nie będą wiedzieli, jak go katalizować, uzupełniać i wyrażać. szkoły słoweńskie mają już świadomość ogromnego znaczenia wyposażenia dzieci w jak się w ogóle uczyć. Jedną z prób pomocy dzieciom w nauce strategii, które pomogą im łatwiej uczyć się i tracić mniej czasu na zapamiętywanie i rozumienie nowych informacji, jest np. projekt Uczyć się uczyć, gdzie dzieci uczą się podstawowych technik umożliwiających łatwiejszą i skuteczniejszą naukę. V poniższą listę ujawniamy kilka sztuczek, które Ty lub Twoje dziecko możecie zrobić pomagają w lepszej nauce.
Są to techniki, które mogą pomóc Ci lepiej się uczyć.
Warto uczyć się z przerwami pomiędzy nimi.
Psychologowie poznawczy tak mają solidne i jasne dowody, że nauka jest najskuteczniejsza, jeśli jest rozłożona na dłuższy okres czasu, z coraz dłuższymi przerwami pomiędzy nimi. Co to oznacza w praktyce? Najwięcej zapamiętasz, jeśli na przykład będziesz uczyć się przez dwie godziny, a potem zrobisz godzinną przerwę. Następnie powtórz materiał i ucz się jeszcze raz przez dwie godziny. Następnie zrób dwugodzinną przerwę, po czym powtarzasz materiał jeszcze raz. Następna pauza jest jeszcze dłuższa, po czym następuje ponowne powtórzenie.
Wyjaśnianie przyjacielowi, czego się dowiedział.
Pedagodzy i psychologowie edukacyjni odkryli, że małe grupy, składające się z uczniów, którzy rozumieją i opanowują materiał w różnym stopniu, bardzo dobrze radzą sobie z nauką. Dlatego sporadycznie zajęcia odbywają się w grupach nie większych niż czterech uczniów, z których jeden opanowuje materiał, dwóch rozumie go w miarę dobrze, a jeden ma problemy. Taka praca procentuje całej czwórce uczniów! Dlaczego? Okazuje się, że jeszcze lepsi uczniowie pogłębiają zrozumienie materiału, gdy muszą tłumaczyć, czego się uczą, uczniom, którzy radzą sobie gorzej. Często wtedy dopiero dowiadujemy się, gdzie jest luka w naszej wiedzy i czy potrafimy wyrazić to, co wiemy w zrozumiały sposób. Technika wyjaśniania tematu drugiemu jest zatem doskonałym narzędziem do skuteczniejszej nauki.
Stwórz wzorzec mentalny.
Wiele dzieci nie lubi wzorców myślowych, a nauczyciele wciąż je sprzedają jako świetne narzędzie do nauki i zapamiętywania. I to drugie jest prawdą, ale tylko pod pewnym warunkiem: schemat myślowy definiuje nie tylko typowa forma z centralną informacją w środku i rozgałęzionymi podrozdziałami wokół tytułu, ale przede wszystkim sposób, w jaki jest wykonany i jakie informacje zawiera . Wzorzec mentalny jest znaczącym materiałem do nauki, jeśli każdy uczeń tworzy własny. Powinien zawierać tylko niezbędne słowa kluczowe, co oznacza, że uczeń musi najpierw przeczytać cały materiał, wydobyć esencję, wyobrazić sobie ułożenie materiału we wzorcu mentalnym i dopiero wtedy może przystąpić do tworzenia wzorca mentalnego. Jako ciekawostkę dodajemy, że jednym z powodów, dla których wzorzec myślowy ma być skuteczny, jest to, że informacje w mózgu również powinny być zorganizowane w sieć analogiczną do wyglądu wzorca myślowego.
Dowiedz się, jaki styl uczenia się najbardziej Ci odpowiada.
W zależności od tego, jak najłatwiej przetwarzamy informacje, ludzi można podzielić na trzy typy: typ słuchowy, wzrokowy i kinestetyczny. Typy słuchowe uczą się najłatwiej i najszybciej, jeśli usłyszą informację. Wizualnicy najszybciej przyswajają wiedzę, gdy widzą (szczególnie pomagają im różne wykresy i obrazy). Aby uczyć się optymalnie, typy kinestetyczne muszą spróbować danej rzeczy, wykonać ją, wziąć udział w jakiejś czynności związanej z materiałem, który muszą opanować. Podział na te trzy typy nie oznacza, że należymy tylko do jednego, ale że tak zwykle mamy jeden z typów bardziej wyraźny. Jeśli jesteśmy typem słuchowca, nie oznacza to, że wypełniamy tylko informacje, które słyszymy, ale że te informacje są najłatwiejsze do zapamiętania. Co zatem możemy zrobić, aby nauka była łatwiejsza? Z jednej strony tak dobrze wiedzieć, który typ jest najbardziej widoczny w naszym kraju. Tam, gdzie to możliwe, dostosowujemy materiał do tego typu nauki.
- Dla typu słuchowca oznacza to, że może np. nagrać materiał, a następnie go odsłuchać.
- Typ wizualny powinien obejmować jak najwięcej wykresów i tworzenie wzorców myślowych w nauce.
- Typ kinestetyczny powinien próbować używać materiału w rzeczywistej sytuacji.
Z drugiej strony to jest ważne wzmacniamy te dwa sposoby uczenia się, które w mniejszym stopniu wyrażaliśmy. Jest to ważne przede wszystkim dlatego, że często nie potrafimy odpowiednio zaadaptować materiału – np. w szkole częstsze są informacje wzrokowe i słuchowe niż kinestetyczne.
