rozwój osobisty

Czy miłość to naprawdę miejsce, w którym dwie dusze akceptują się nawzajem – zranione, ale szczere? Czy istnieje osoba, która potrafi zaakceptować twoje blizny i nie bać się twojej rzeczywistości? Czy można kochać kogoś, nie rozumiejąc jego bólu? To nie są pytania poszukujące perfekcji, ale prawdy. Prawdy o tym, co znaczy stanąć przed drugą osobą – z nagą duszą, bez maski, bez gierek, po prostu z całym sobą.

Czasami największym zagrożeniem nie jest to, że ktoś nas zostawi – ale to, że zostaniemy tam, gdzie powoli umrzemy. I dlaczego boimy się stracić tych, którzy tak naprawdę stracili nas dawno temu?

Czy tego chcesz czy nie, musisz iść dalej.

Niektóre związki kończą się bez słów. Bez zamknięcia, bez powrotu. Po prostu przestrzeń, która staje się zbyt ciasna. Po prostu serce, które nie pozwala sobie dłużej czekać. I pokój, który przychodzi, gdy już go nie szukasz, gdzie wszystko zostało już powiedziane – nawet w ciszy.