Przedstawiamy Ci 7 rodzajów wypalenia zawodowego, jak je rozpoznać i jak rozwiązać problem.
Pomiędzy pracą, obowiązkami rodzinnymi, pandemią i mnóstwem innych stresorów życie może stać się niezwykle trudne, często prowadząc do wypalić się. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oficjalnie uznała wypalenie za tzw „zjawisko zawodowe” odpowiednio „zespół rozumiany jako wynik chronicznego stresu w miejscu pracy, z którym nie udało się skutecznie poradzić”. Poza tą dość ogólną definicją istnieje siedem rozpoznawalnych rodzajów wypalenia. Przeczytaj więcej o poszczególnych typach, niż widzisz Rachel Todd, coach wypalenia duchowego i założycielka firmy coachingowej Return To Flow „osoby, które chcą porzucić ciągłą walkę i przyjąć nowy sposób pracy”.
1. Człowiek, który bierze na siebie więcej, niż może udźwignąć
Todd uważa, że jedną z głównych oznak kogoś, kto bierze na siebie więcej, niż jest w stanie udźwignąć, jest pogoń za celem, a nie czerpanie przyjemności z samego procesu. Ta osoba pragnie pochwał za swoje osiągnięcia, czuje się winny, jeśli czegoś nie robi i zawsze goni za czymś bez końca. Wszystko to może prowadzić do zniekształconych i nierealistycznych oczekiwań wobec siebie i innych (to ostatnie ma miejsce, gdy taka osoba ocenia „zdrowy” harmonogram innej osoby jako mało ambitny lub leniwy).
Rada Todda dla osób, które biorą na siebie więcej, niż mogą udźwignąć: „Ciesz się podróżą do osiągnięcia swoich celów, przedkładając proces nad produkt i jakość nad ilość”.
2. Mistrz zadań
Todd mówi, że brygadzista załatwił sprawę skupia się zbytnio na „robieniu”, a nie „byciu”. Osądzają siebie za to, że nie starali się wystarczająco mocno, wierzą, że im bardziej będą naciskać, tym bardziej prawdopodobne jest, że odniosą sukces, i mocno koncentrują się na dyscyplinie.
Wskazówka Todda dla majsterkowiczów: „Obserwuj, jak się czujesz i ile osiągasz, gdy jesteś trochę bardziej zrelaksowany w stosunku do wszystkich swoich zadań”.
3. Perfekcjonista
Wszyscy znamy tę osobę, która wierzy, że wszystko, co nie jest doskonałe (cokolwiek to w ogóle znaczy) jest porażką. Perfekcjonista nigdy nie pozwala sobie na błędy, ma problem z zakończeniem projektów, bo zawsze uważa, że można je poprawić. Ma mentalność typu „wszystko albo nic”, co oznacza, że uważa, że albo odnosisz sukcesy, albo nie – nie ma szarej strefy.
Rada Todda dla perfekcjonistów: „Użyj swoich ideałów jako wskazówek, a nie absolutów, i dąż do 80 procent, a nie 100 procent”.
4. Mikro menedżer
Mikromenedżer, znany również jako przełożony, se walczy ogromnie z zaufaniem komukolwiek do zrobienia czegokolwiek. Z tego powodu sam podejmuje się tej pracy, wierząc w stare powiedzenie, że jeśli chcesz, żeby coś było zrobione dobrze, musisz to zrobić sam. Prowadzi to nie tylko do zmęczenia, ale także do niechęci innych osób, które według mikrokierownika nie są w stanie zrobić czegoś samodzielnie.
Rada Todda dla mikro-menedżerów: „Ćwicz wykonywanie małych zadań. Zacznij od działań, które wysysają twoją energię i nie są dostosowane do twoich mocnych stron lub umiejętności.
5. Zawodnik
Czy jest coś ważniejszego w życiu niż wygrywanie? Nie dla rywalizujących ludzi, mówi Todd. Ci ludzie zrobić wszystko, aby wygrać lub odnieść sukces ciągle porównują się z innymi i denerwują ich sukcesy (lub potajemnie życzą im porażki). Po drodze często oddalają się od tych ludzi, których zwycięstw są zazdrośni i do wyczerpania dążą do awansu.
Rada Todda dla konkurentów: „Uważaj, aby rozpoznać wyjątkowe cechy i mocne strony siebie i innych”.
6. Osoba, która chce zadowolić innych
Nic dziwnego, że ludzie, którzy chcą zadowolić innych, mają na tym punkcie obsesję do tego stopnia, że tak wierzą, że uginając się, unikną rozczarowania lub zranienia ludzi wokół nich. Prowadzi to do trudności w ustalaniu granic, nadmiernego strachu przed zdenerwowaniem kogoś i robienia tego, czego chcą inni, nawet jeśli nie leży to w ich najlepszym interesie.
Rada Todda dla ludzi, którzy lubią sprawiać przyjemność: „Pamiętaj, że mówiąc «nie» jednej rzeczy, mówisz «tak» innej”.
7. Człowiek, który za dużo myśli
Od czasu do czasu dochodzi do nadmiernego przemyślenia, a następnie pojawia się przekonanie, że skupienie się na problemie go rozwiąże. Ten ostatni jest cechą charakterystyczną osoby, która za dużo myśli, a Todd opisuje go jako kogoś, kto spędza więcej czasu na myśleniu niż działaniu i grzęźnie w szczegółach. Tacy ludzie często mają problemy ze snem (ponieważ ich mózgi się nie wyłączają) i spędzają dużo czasu martwiąc się rzeczami, nad którymi nie mają kontroli.
Rada Todda dla osób nadmiernie myślących: „Praktykuj uważność każdego dnia, aby pozostać w chwili obecnej”.
