Wspomnienia są jak iskry tlące się pod popiołami, ale kiedy je rozwiniesz, ożywają na nowo, powiedział kiedyś Goethe. Bez pamięci zdolność uczenia się również nie miałaby sensu, ponieważ nie bylibyśmy w stanie zapamiętać tego, czego się uczymy. I jeśli myślisz, że wspomnienia w naszym mózgu przechowywane są jako dane w pamięci roboczej lub na dysku twardym, to się mylisz, ponieważ podczas gdy komputer przechowuje informacje w określonych miejscach, mózg przechowuje fragmenty pamięci o tej samej rzeczy w różne końcówki. A kiedy przywołujemy jakieś wspomnienie, impulsy nerwowe z poszczególnych części mózgu łączą te fragmenty wspomnień w znaczącą całość. Ale dlaczego (ponownie) przechowujemy niektóre wspomnienia, podczas gdy inne są pochłaniane przez „czarną dziurę”?
Pamięć najpogosteje ločimo glede na njegovo trajanje. Najpogostejša delitev je delitev na senzornega, kratkoročnega in dolgoročnega, kar nam že da delni odgovor na prej zastavljeno vprašanje. In medtem ko je senzorni spomin neposredna sled dražljajev, ki prihajajo kot po tekočem traku in jih velik del zato zavrne, pa tisti, ki preživijo prvi ”test”, končajo v čakalnici, ki ji pravimo kratkoročni spomin. Ta nosi vse podatke, o katerih ta trenutek razmišljamo in se jih zavedamo, kot procesorju pomaga RAM, pa tej vrsti spomina pomagajo asociacije. Gre za nekakšno postojanko za informacije, ki jih po predelavi in po tem, ko jih več ne potrebuje, pošlje v dolgoročni spomin.
CZYTAJ WIĘCEJ: 6 ljudi z resničnimi “super močmi”, ki jih znanost ne zna razložiti
Toda tudi kratkoročni spomin (na primer znanje telefonskih številk na pamet) ni vedno na poti v dolgoročnega. Zakaj je tako, izveste z ogledom poučnega videoposnetka, ki vam poljudno razloži, kako deluje naš spomin in zakaj stvari pozabljamo.
