Kiedy kobieta postanawia cię opuścić: nie odchodzi z powodu tego, co powiedziałeś, ale z powodu tego, czego nie powiedziałeś

Zostawi cię, bo powiedziałeś jej, że ją kochasz, ale tego nie okazywałeś. Powiedziałeś jej cichym szeptem w środku nocy, ale tak naprawdę nigdy nie poczułeś znaczenia tych słów.

Opuści cię, bo nigdy nie pojawiłeś się na jej ważnych wydarzeniach. Kiedy prosiła, żebyś jej w czymś pomógł, pocieszył, okazał swoje uczucia, tylko wzruszyłeś ramionami, bo nie wiedziałeś, dlaczego nic nie zrobiłeś. Po prostu rozmawiałeś i rozmawiałeś. Jesteś pełen obietnic, których nigdy nie dotrzymałeś.

Zostawi cię, bo nigdy ci na niej nie zależało. Bo gdyby ci zależało, nie okłamałbyś jej, nie stworzyłbyś tak „przejrzystej” wymówki. Gdyby naprawdę ci zależało, jakiś głupi argument nie rozgniewałby cię tak bardzo. Gdyby naprawdę ci zależało, nie zapomniałbyś się pojawić. Gdyby ci zależało, posłuchałbyś jej. Słyszałem, czego chciała, słyszałem, co jej się podobało, czego potrzebowała, bo mówiła bardzo wyraźnie.

Ona pozwoli ci odejść, ponieważ nie jesteś osobą, za którą się uważałeś. I dlatego nie chce już z tobą być. Nie widzicie wspólnej przyszłości, nie widzicie pomarszczonych dłoni, śmiechu, ani pięknych, ani tragicznych zdjęć.

Odchodzi, bo nie robisz nic, żeby ją powstrzymać.

Ucieka od życia, które mogliby wieść razem. Ona ucieka od ciebie, a ty po prostu stoisz bez ruchu i patrzysz na nią bez słowa, nie zatrzymujesz jej, nie wołasz jej imienia.

Odchodzi, bo wie, że nie kochasz jej na tyle, żeby prosić, żeby została.

Odchodzi, bo nie masz siły, by zrobić to, co należy. Nie masz miłości w swoim sercu, by poprosić ją o ponowne rozważenie i znalezienie rozwiązania z tobą. Nie masz odwagi przekonać jej, żeby została.

Pójdzie i nie obejrzy się. Ponieważ zasługuje na to, by ktoś spróbował. Zasługuje na to, by ktoś o nią walczył. Zasługujesz na kogoś, kto powie: "Przestań. nie odchodź. Nie biegnij. Zostawać."

Zasługuje na miłość, więc wyrusza w poszukiwaniu szczęścia.