Miłość nie zawsze wystarcza. Szanować się wzajemnie.
Z szacunku do siebie nie wracaj do tych, którzy kiedyś Cię zostawili i spojrzeli tylko na Twoje łzy i odeszli bez słowa.
Nie wracaj do tych, którzy cieszyli się twoją bezbronnością, bo w ten sposób mogliby zrobić, co chcieli, bez obawy, że ją odzyskają lub powstrzymają ich w swoich intencjach.
Nie wracaj do tych, którzy ciągle zmieniali swoje uczucia do ciebie. Przez chwilę napełniali cię pozytywnymi uczuciami, ale chwilę później najgorszymi słowami, na jakie mogli się zdobyć.
Z szacunku do siebie nie wracaj do tych, którzy ignorowali twoje wezwania, udając, że ich nie słyszeli ani nie widzieli. Słyszeli, ale wasze wołania o pomoc nie były dla nich priorytetem, nawet w pierwszej dziesiątce.
Nie wracaj do tych, którzy przeszli na drugą stronę, gdy cię zobaczyli, bo były dla nich inne plany i inni ludzie.
Nie wracaj do tych, którzy oczekiwali, że zawsze będziesz dla nich dostępny, ale sami nigdy nie byli dla ciebie dostępni.
Z szacunku do siebie nie wracaj do tych, którzy obsypywali cię miłymi słowami i prezentami i oszukiwali, gdzie tylko mogli, ponieważ wierzyli, że ich gra będzie trwała wiecznie i nie przegapisz jej.
Miej szacunek dla swojego serca, którego nie możesz określić, ile może znieść i znieść. I sobie, osobie, której w przyszłości będziesz musiał tłumaczyć, dlaczego ciągle wracałeś do tych samych błędów i dlaczego niczego się z nich nie nauczyłeś.
Zawsze pamiętaj o tych rzeczach i osobach, które kiedyś cię złamały, wpędziły w rozpacz i depresję i uświadom sobie, że nawet teraz nie mogą dać ci szczęścia i radości.
Zaufaj doświadczeniom życiowym, a doświadczysz mniej kolejnych rozczarowań, ponieważ ludzie rzadko się zmieniają.
To prawda, że każdy powinien mieć drugą szansę, ale żeby nie zostać ponownie skrzywdzonym. Na wszelki wypadek sprawdź, czy rzeczywiście przed tobą stoi „inna” osoba.
Z szacunku do siebie nie wracaj tam, gdzie cię nie chcieli.
