Ucieczka do Krasu

Wszyscy wiemy, jak tam dojechać, ale prawdą jest też, że nie możemy zignorować ogromnego żółtego znaku przy nadmorskiej autostradzie, który z daleka ostrzega, że jesteśmy coraz bliżej Jaskinie Postojna. Jednocześnie mówi nam, że poczucie estetyki nie jest czymś oczywistym. Niektórzy to rozwijają, inni niestety nie. Ale znak już za nami i zdecydowanie spełnił swój cel, więc bez problemu znajdziemy się przed wejściem do Jaskini Postojnej. Podróż podziemnym pociągiem prowadzi nas z jednej jaskini do drugiej, od potężnych formacji stalaktytowych liczących setki tysięcy lat, po tajemnicze przejścia i obszary wodne, w których żyją aż 84 gatunki podziemnych zwierząt (36 lądowych i 48 wodnych). . Tajemnica, ciemność i mistycyzm przesiąknięte powietrzem mówią, że dotarliśmy na terytorium boga Hadesa (według mitologii greckiej), który jest władcą śmierci i narodzin, transformacji i nieświadomości, najgłębszych lęków i namiętności . I podobnie jak przestrzeń, także i czas jest idealny, aby zadać sobie pytanie, które rzeczy w naszym życiu dobiegły końca, a które należy przekształcić i w nadchodzącym roku znów żyć w świetności.

Błysk i mrok
Uważajmy, żeby nie dać się ponieść emocjom, niech nasze decyzje wypływają z serca i z naszego jestestwa. Niech nie lgną do zewnętrznych, materialnych form, które mogą bardzo szybko sprowadzić nas z wyżyn świetności z powrotem na stały grunt i jeszcze głębiej w ciemne sfery. Tak czy inaczej, nasza podróż jest naszą odpowiedzialnością, więc ruszajmy dalej i wspinajmy się Zamek Predjamski, który jest w pobliżu. Jak co roku, w tegoroczne święta ustawiono w nim szopkę, którą można oglądać do 2 lutego 2008 roku w godzinach 10.00-16.00 w ramach regularnego zwiedzania zamku. Żywą szopkę można zobaczyć także w Jaskini Postojnej, gdzie w tym roku w styczniu wprowadzono dodatkową niespodziankę wzbogaconym programem, gdyż do szopki dołączą święci trzej królowie. Również w okresie wakacji organizatorzy ogłaszają jarmark bożonarodzeniowy, jarmark czekolady i wesołe święta z różnymi występami muzycznymi na płaskowyżu przed wejściem do Jaskini Postojnej. Jedziemy dalej starą drogą w kierunku Razdrte, gdzie jeszcze przed dojazdem do osady widzimy po lewej stronie znak na Gospodarstwo turystyczne Hudičevec. Niech nie przestraszy nas sama nazwa, gdyż sympatyczni opiekunowie opowiedzą nam historię powstania nazwy podczas pysznej uczty. Ale prawdziwy diabeł prawdopodobnie nie pojawi się przed nami, jeśli nie wypijemy za dużo ich wybornego wina, wybierzmy więc drogę środka i zadbajmy o to, abyśmy przeprowadzili naszą przygodę bez narażania siebie i innych. Choć gospodarstwo, w którym można również przenocować, oferuje szereg innych atrakcji, w tym możliwość poznania z bliska dawnych prac gospodarskich, kontynuujmy eksplorację zawsze gościnnego Krasu.

Piękne popołudnie
„W Krasie jest pięknie, nigdy nie jest za wcześnie i nigdy nie jest za późno, w Krasie wszystko jest zawsze w odpowiednim czasie” – napisał poeta Mirosław Kosuta, który wie, jak przekazać istotę prostymi słowami. Ale dbamy o to, abyśmy także doświadczyli esencji, więc podążajmy dalej regionalną drogą w kierunku ku Pragnął i oddajmy się przejażdżce i bądźmy gotowi na małe niespodzianki. Po drodze zostaniemy zaproszeni do licznych winiarni i gospodarstw, gdzie możemy mieć pewność, że w nowy rok wejdziemy z pysznym zapasem różnorodnych lokalnych produktów. Kiedy jednak po drodze zobaczymy kiść bluszczu lub froski, będziemy wiedzieć, że zaprasza nas do ósemki, gdzie ponownie rozpieścimy nasze kubki smakowe. Można pojechać dalej do Tomasza, do zagrody krasowej Škerlj, która słynie na całym świecie ze swojej doskonałości. Ich asortyment i produkty opierają się na miłości do wszystkiego, co się rozwija i rośnie, dlatego trudno wyjść bez szczegółowego zapoznania się z różnorodnością i różnorodnością ich oferty. Ale nie zapomnijmy doświadczyć innego naturalnego specjału krasowego, krasowego burje. Przejdźmy się po tym niezwykle ciekawym krajobrazie i pozwólmy, aby wiatr rozwiewał nasze ciała i umysły. Nie zmarzniemy też, bo nie wyrzuciliśmy ulubionego swetra, który po siedmiu latach przywieźliśmy na drugi dzień, mimo że wszyscy widzieli na nim rękawy. I tak, po siedmiu latach wszystko naprawdę wraca na swoje miejsce.