Zawiść jest tysiąc razy gorsza niż głód, ponieważ jest głodem duchowym. - Miguela de Unamuno
Są to toksyczne, negatywne emocje, które sprawiają, że człowiek jest zgorzkniały i nieszczęśliwy. To zatruwa jego serce i duszę. Taka osoba przestaje żyć swoim życiem, jest zaślepiona negatywnymi emocjami i ingeruje w życie innych ludzi. Narasta w niej tyle negatywnych emocji, że traci spokój. Przestaje żyć, ponieważ ciągle porównuje się z innymi.
Obcy, a nie jej życie, staje się centrum jej świata.
Współczesna psychologia zauważa, że ta negatywna emocja jest spowodowana dwiema tendencjami:
- pragnąc tego, czego nie możesz mieć i
- ciągłe porównywanie się z innymi.
Zazdrość rodzi się z pragnienia rzeczy, których się nie ma i chce się zabrać innym z powodu braku empatii. Dlatego zazdrosny człowiek nie wie, jak postawić się w sytuacji drugiego, nie wie, jak być szczęśliwym dla niego, ani nie wie, jak pielęgnować zdrowe relacje.
Taka osoba doświadcza w sobie zmartwienia, gdy dowiaduje się, że ktoś ją pokonał. Ale jeśli zazdrość staje się trwałym uczuciem, przejawia się w ciągłym złym samopoczuciu i nienawiści lub niechęci do osoby, której zazdrościmy.
Pisarz Victor Hugo opisał zazdrosną osobę jako „niewdzięczną osobę, która nienawidzi światła, które go oświetla”.
Zazdrosny człowiek, który panuje nad swoimi uczuciami, swoim gniewem obciąża sąsiadów, zatruwa relacje, niszczy siebie fizycznie i psychicznie.
A jak można się przed nimi chronić?
Musisz zrozumieć, że zazdrość to jego negatywna emocja i ich problem, za który nie jesteś odpowiedzialny, ale każdy jest odpowiedzialny za swoje własne negatywne emocje.
Staraj się unikać ludzi, którzy są o Ciebie zazdrośni. Nie życz im źle ani ich nie atakuj, ale idź swoją drogą i nie patrz na nich. Ważne jest, aby nie poświęcać im żadnej energii, ponieważ to, na czym skupiamy naszą energię, zyskuje na sile i wróci do Ciebie.
