Het opvoeden van kinderen is niet alleen de kunst van liefde en steun, maar ook het voortdurend leren hoe we hun ontwikkeling met woorden beïnvloeden. Als ouders realiseren we ons vaak niet dat we met bepaalde uitspraken die uit affectie of verveling worden gedaan, onbewust de perceptie van het kind over zichzelf en zijn emoties kunnen schaden. Zelfs als we denken dat onze woorden onschadelijk zijn, kunnen ze diep in het zelfrespect van een kind snijden.
De wereld van een kind is nog steeds erg gevoelig, dus het is belangrijk om je bewust te zijn van de kracht van woorden. Goede expressie en ondersteuning zijn de sleutel tot het ontwikkelen van een gezond gevoel van eigenwaarde en emotionele intelligentie. Onze zinnen kunnen hun innerlijke wereld opbouwen of afbreken.
"Houd op met huilen!"
Kinderen mogen er niet van worden weerhouden hun emoties te uiten. Tranen maken deel uit van hun emotionele ontwikkeling, en het onderdrukken ervan kan later in het leven leiden tot problemen bij het beheersen van emoties.
"Laat mij het doen."
Kinderen leren nieuwe vaardigheden door fouten te maken. Als ouders hen deze kans ontnemen, ontnemen ze hen de kans om onafhankelijker en zelfredzamer te worden.
"Ik vind je nu echt niet leuk."
Ondanks het feit dat kinderen ons soms zenuwachtig maken, is het belangrijk om hun gedrag te bekritiseren, en niet zichzelf. De identiteit van een kind is nog in ontwikkeling, dus dergelijke uitspraken zijn zeer schadelijk.
"Je hebt geen reden om verdrietig te zijn."
Hoe kunnen we weten wat ons kind voelt? Zijn emoties zijn reëel, zelfs als de redenen erachter voor volwassenen misschien lachwekkend zijn. Het begrijpen en praten over gevoelens versterkt de emotionele intelligentie van een kind.
"Alleen baby's gedragen zich zo."
Het vergelijken van kinderen met baby's kan leiden tot schaamte en afwijzing van de eigen gevoelens. Elke leeftijd heeft zijn eigen ontwikkelingsmijlpalen en frustraties.
'Ik offer zoveel voor je op.'
Kinderen hebben ons niet gevraagd om ouders te worden. Door hen aan onze slachtoffers te herinneren, ontstaan schuldgevoelens, die een negatief effect kunnen hebben op hun zelfwaardering.
"Laat me alleen."
Als ouders hebben we natuurlijk onze ruimte nodig, maar we moeten dit op een liefdevolle manier aan onze kinderen uitleggen, zonder ons afgewezen te voelen.
"Ik heb nooit tijd voor mezelf."
Als kinderen dit horen, kunnen ze zich als een last voelen. Het is belangrijk om onze behoeften te uiten zonder het kind schuldgevoelens op te leggen.
"Vraag niet meer!"
De nieuwsgierigheid van kinderen is de sleutel tot hun ontwikkeling. Als we hen ontmoedigen vragen te stellen, belemmeren we hun natuurlijke ontwikkeling en hun verlangen om te leren.
"Kom eroverheen!"
Het onderdrukken van emoties lost problemen niet op, maar maakt ze erger. Kinderen moeten gezonde manieren ontwikkelen om met gevoelens om te gaan en ze niet te negeren.
"Het is niets belangrijks."
De wereld van een kind zit vol geweldige momenten, ook al zijn ze voor ons onbeduidend. Door het belang ervan te ontkennen, ondermijnen we de waardering van het kind voor zijn ervaringen.
“Wees niet zo ___.”
Wat we ook in die uitspraak stoppen – verlegen, luidruchtig, ondeugend – is kritiek op de persoonlijkheid van het kind. Concentreer u in plaats daarvan op het gedrag en gebruik positieve bekrachtiging.
"Daar ben ik niet in geïnteresseerd."
Dit vertelt het kind dat zijn gedachten en gevoelens niet belangrijk zijn. Dergelijke uitspraken kunnen zijn zelfrespect en relaties ernstig schaden.
De woorden die we spreken zijn uiterst belangrijk, vooral als het om kinderen gaat. Onze taal kan vertrouwen en emotionele intelligentie opbouwen of afbreken. Als ouders moeten we er altijd naar streven een liefdevolle, ondersteunende omgeving te creëren waarin het kind zich gewaardeerd en gehoord voelt.
