Het is waarschijnlijker dat de eerste herfsteditie van City Magazine op dit moment ergens door de lucht vliegt in de vorm van een vliegtuig, als een kleine parvenu, die liever een nieuwe omslag op een gescheurd blad plakt, een paar regels leest om te oefenen met lezen wanneer ze voor beoordeling voor het bord worden geroepen.
De rode draad van deze uitgave is echter buitengewoon interessant, vooral voor die ouders die het maar moeilijk kunnen geloven dat de meeste grootouders het erover eens zijn dat een strafstok die alleen als waarschuwing dient, in de hoek van de klas kan staan, ook al staat hij stof te verzamelen. deze keer zal ik me in de redactie niet op haar concentreren.
Ik vertrouw erop dat het lang niet zo was als nu dat de leraar(s) op de eerste plaats zouden komen smartphones en tablets opgehaald ... Dan zou er een lezing zijn van de rechten door de klassenleraar en acceptatie van de wensen van de zitvolgorde, en dan zou het eerste schooluur beginnen. Laat me herbeleven dat we vroeger ongeschreven plichten hadden in plaats van rechten, de zitvolgorde vooraf vaststelde en alleen brugklassers het voorrecht van wensen kregen. Natuurlijk werden de twee ogenschijnlijke vijanden tegen het einde van het schooljaar beste vrienden, ook al vlogen er aanvankelijk papieren rond, snot waaide het en natuurlijk werd er een lijn precies in het midden van de tafel getrokken en als je de grens overschreed lijn, volgde de elleboog van je buurman in je ribben en vice versa. Maar het was te overleven. Ik denk dat het nu veel erger is als je jezelf ergens ziet YouTube of Facebook in wat een vreemde positie.
Soms ook zijn geschiedenisprofessor je zag hem niet bepaald een bord vasthouden bij de demonstraties op tv "Weg met het nieuwe schoolsysteem, weg met de regering en ministers!", en we hadden ook geen beveiligers, spreekuren gingen niet via Skype en de klassenleraar stuurde geen beschrijvingen van vervelende kinderongelukken aan ouders per e-mail. We hadden een nota voor dergelijke zaken. Hoe dan ook, de muren van de schoolgangen en klaslokalen fluisteren dat elk jaar op 1 september de stemmen van kinderen keer op keer worden herhaald, dat hun baasjes, althans op die eerste dag gedurende de eerste paar uur, goed verzorgd zijn, in nieuwe kleren, pantoffels zonder gaten aan, notitieboekjes zijn nog steeds mooi zonder ingepakte oren, potloden geslepen, glimlachen nog steeds groot en ogen sprankelend. En nu vliegen er al talloze City-vliegtuigen, terwijl de foto-uitwisseling plaatsvindt van de spelers die de kleuren van hun land zullen vertegenwoordigen op het Europees kampioenschap basketbal.
#169 City Magazine - VAN 2 TOT 23 SEPTEMBER 2013 door Stadsmagazine
