Scheidingen zijn moeilijk. Vooral als het verhaal eindigt met iemand van wie we dachten dat hij bij ons zou blijven tot….
Soms komen mensen echter even in ons leven om het een beetje op te schudden. Ze leren ons een paar dingen. Ze maken het leven beter. En hoezeer we ook hopen dat het verhaal zal duren, soms is de rol die we spelen in iemands leven voorbij.
We beseffen dat het soms beter is laat iets goeds gaan alsof we ons vastklampen aan wat vroeger was en het steeds erger zien worden.
Ik heb geen andere keus dan ons verhaal te beëindigen. En ik weet zeker dat jij hetzelfde voelt.
We praten, maar niemand echt hij zegt niets of zegt wat er gezegd moet worden. Het is alsof we door het leven gaan zonder verwachtingen, zonder tederheid, zonder aanrakingen, zonder die ondeugende lach...
Alles is hetzelfde en toch is alles anders. We zien er hetzelfde uit. Maar we zijn veranderd, ieder op zijn eigen manier. Ik wil je niet laten gaan, maar ik kan niet langer vasthouden aan wat weg is.
Als ik zeg dat ik van je hou, meen ik het. als ik je omhels Ik wil je niet laten gaan. Alles is zo comfortabel geworden. Misschien te comfortabel. Het spreekt voor zich.
Hoe komt het dat mensen die ooit voor elkaar gemaakt waren, dat ineens niet meer zijn? We vechten om kleine onbeduidende dingen.
Plots storen de dingen waar we vroeger van hielden ons.
Ik weet niet hoe het leven zal zijn zonder jou, maar ik weet dat het zo zal zijn beter voor ons allebei.
Wat pijn doet is niet het afscheid of die laatste kus, het is alles waarvan ik weet dat ik het zal missen. Ik wacht tot je me belt. Als ik wakker word in het bed waar we samen in hebben geslapen. Ik zal je zoeken in de menigte. In alle plaatsen waar we gingen en herinnerend hoe je me kuste en mijn hand vasthield... We waren maar met z'n tweeën.
Ik weet niet wanneer of waarom of wie er precies is veranderd. Dat deden we allebei. Misschien zijn we elkaar ontgroeid.
Ik wil in je ogen kijken en weer iets voelen. Ik wil en kan niet bij iemand in de buurt zijn en voel me een vreemde bij hen in de buurt.
Maar dat zijn we geworden geesten in het verleden die door de realiteit zijn geschokt. We hebben niets meer om ons aan vast te houden.
Ik houd van je. Ik denk dat je altijd een deel van mij zult zijn. Ik ga je missen. En bedankt. Je weet heel goed dat ik altijd stukjes van jou in mij zal zien die naar mij zullen kijken. Jij maakt mij tot wie ik ben. Ik houd van je.
