Hoe accepteer je het moment waarop iemand die dicht bij je stond simpelweg weggaat? Als hij de deur sluit en een leegte achterlaat, stilte? Het heeft misschien geen zin om meteen naar antwoorden te zoeken. Misschien is het vertrek dat het einde lijkt eigenlijk een begin dat je nog niet begrijpt. Soms zijn het de verliezen die ons leiden naar waar we heen moeten.
Toen je wegging, leek het alsof de wereld even stil stond. Woorden ze hingen in de lucht, onuitgesproken, zwaar, doordrenkt van wat niet verklaard kon worden.
Je vertrek was geen moment, maar een tijdssprong die een ruimte achterliet – aanvankelijk te groot, te stil, te leeg. Het was alsof alles wat ik wist uit elkaar viel. Maar het was in deze desintegratie dat er iets nieuws begon te ontstaan, iets dat wachtte om ontdekt te worden.
Door jouw vertrek kwam ik voor een spiegel te staan die ik te lang had genegeerd. Daarin zag ik jou niet, maar ikzelf - de versie van mij die zich verschuilde achter de dromen die ik over jou had.
Ik heb vernomen dat jouw schatting geen straf was, maar een uitnodiging. Een uitnodiging om dieper in mezelf te duiken, om mezelf af te vragen wie ben ik zonder jou
In eerste instantie leek de pijn het einde
Als iets waar je niet aan kunt ontsnappen, als een schaduw die je volgt waar je ook gaat. Maar het licht begon door die schaduw te sijpelen.
Ik besefte dat jouw vertrek niet alleen het jouwe was, maar ook mijn keerpunt. De kloof tussen wat ik dacht nodig te hebben en wat ik eigenlijk verdiende.
Toen je de deur achter je dichttrok, opende je een nieuwe - voor mij - ook al zag ik die eerst niet. Jouw vertrek was als de wind die oude bladeren wegblaast en plaats maakt voor nieuwe. In eerste instantie had ik moeite met de vragen. waarom ben je gegaan Wat heb ik verkeerd gedaan? Maar uiteindelijk besefte ik dat het echte antwoord niet in jou zit, maar in mij.
Alles gebeurt met een reden, inclusief het feit dat je bent vertrokken
Niet om mij te breken, maar om mij te transformeren. Jouw afwezigheid heeft mij geleerd bij mezelf te zijn. Er zijn – voor mij – voor mezelf. Hoe je je gedachten, je gevoelens, je dromen kunt waarderen. Ze leerde me dat de liefde die ik in jou zocht, al in mij bestaat.
Jouw vertrek was niet het einde van het verhaal, maar... het begin van een nieuw hoofdstuk. Hoofdstukken waarin ik leerde lief te hebben zonder voorwaarden, te leven zonder angst en te geloven dat wat na verlies komt geen leegte is, maar vrijheid.
En nu ik terugkijk, zie ik je niet langer als een pijnpunt, maar als een keerpunt. Een nieuw leven zonder jou. Het is leuk. Ik ben dankbaar dat je mij mijn waarde, mijn kracht en mijn dromen hebt laten realiseren. Je vertrek herinnerde me eraan dat ik alles kon verliezen, ah zolang ik mezelf heb, heb ik alles.
