Beste lezers, ik roep nogmaals vanuit de wereld van levenservaringen, waar we ons overgeven aan de golven van het dagelijks leven, de maskers vallen en alles direct gebeurt - vanuit het hart. Hoe vaak gebeurt het dat je je na een lange dag in het gezelschap van je favoriete vriend leeg, moe of zelfs teleurgesteld voelt? Vrienden zijn degenen die onze steun zouden moeten zijn, een baken en soms een spiegel waarin we onszelf gemakkelijk kunnen herkennen. Maar wat gebeurt er als die spiegel niet het juiste beeld weergeeft?