Eten is leven, proeven is ontwikkelen. Dus je zou de basisfilosofie van Ayako Suwa's creatie min of meer kunnen vertalen. Hoewel ze buitengewoon goed kookt, is ze geen kok. Hoewel ze kunst maakt met eten, is ze geen foodstylist. Hij zegt dat hij emoties en passies vorm geeft. We begrijpen emoties graag door ze te zingen. Ze creëert spontane, zelfs erotische relaties met degenen die haar kunstwerken proeven. Hij zegt dat ze het meest ontwikkelde gevoel voor voedsel als kunst hebben in Frankrijk en Japan.
