Het gebeurde snel, bijna onmerkbaar. De ene dag deelden we alles, de volgende dag liepen we al verschillende paden. Weet je wat? Ook al is ons verhaal voorbij, ik draag meer mee dan alleen herinneringen. Ik draag de dankbaarheid die ik voel elke keer als ik aan je denk.
Toen je voor het eerst in mijn leven kwam, leek het op lente na een lange winter. Alles werd helderder en levendiger bij jou. We hadden van die kleine momenten van geluk, waarin we zonder echte reden lachten, waarin we alles met een blik zeiden. Ik was blij. Echt blij. Het lijkt alsof we voor elkaar gemaakt zijn, tenminste voor dat moment.
Maar het leven is vreemd: het verandert en soms op onverwachte manieren. Liefde is niet altijd genoeg, en het bracht ons op een punt waarop het te moeilijk werd om samen verder te gaan. Ik accepteerde het, niet zonder slag of stoot, maar mettertijd. Ik begreep dat alles wat er gebeurt een reden heeft.
Ik weet dat we niet uit elkaar zijn gegaan uit haat of woede. Nee, onze breuk was een stille capitulatie voor dingen die we niet konden veranderen. Maar dat betekent niet dat ik alles wat we hadden niet waardeer. Integendeel. Met jou heb ik geleerd wat het betekent om echt lief te hebben. Ik heb geleerd hoe het is om zoveel van iemand te houden dat je alles zou geven om hem of haar gelukkig te maken. En ook al was het moeilijk, het gaf mij de kracht om te groeien.
Nu er ruimte en tijd tussen ons is, denk ik soms aan jou. Misschien klinkt dat grappig, maar ik moet er toch om lachen. Misschien ben je veranderd, misschien ben je nog steeds dezelfde, maar je was belangrijk voor mij. Jij was de liefde die me liet zien hoe diep ik kon voelen, hoeveel ik bereid was te geven.
Misschien begrijp je mij niet. Je zult misschien nooit weten hoeveel je voor mij betekende. Maar ook al wordt ons pad niet langer gedeeld, ik wil dat je weet: ik ben dankbaar. Dankbaar voor alles wat we hebben meegemaakt. Dankbaar voor alle mooie tijden, voor alle lessen, voor al het lachen en zelfs de tranen.
Misschien ontmoet ik je niet meer, misschien kruisen onze paden elkaar niet meer. Maar ik zal je altijd dankbaar zijn. Jij maakt van mij een betere versie van mezelf. De liefde die ik in mijn hart heb, is niet langer die gepassioneerde, romantische liefde, maar diepe dankbaarheid. En dat is oké. Bedankt dat je deel uitmaakt van mijn leven.
