Het universum stuurt je altijd precies de persoon die je op dat moment nodig hebt.
Als ik hem zou vertellen dat het niet pijnlijk is, zou ik liegen. Als ze hem zou vertellen dat hij haar geen enkel kwaad had gedaan, zou dat een nog grotere leugen zijn.
De waarheid is dat hij talloze kleine wonden in haar ziel, haar geest en haar hart heeft achtergelaten. Ze geloofde in een persoon die bestond uit droomfragmenten, ook al wist ze dat hij slechts een illusie was. Ze vertelde hem een paar keer dat ze niet het type persoon was dat hij dacht dat ze was. Maar hij ging niet weg. Ze was bang voor beslissingen, emoties, de onbekende toekomst en ze duwde hem weg, maar het volgende moment wilde ze hem zo graag terug.
Hij begreep het niet en accepteerde de excuses niet. Hij vergaf niet. Het maakte hem niets uit. Hij was niet iemand die haar een handje zou helpen en haar in zijn armen zou sluiten. Hij vertrok even plotseling als hij gekomen was.
Ze geloofde het niet. Ze dacht dat hij terug zou komen, dat hij zou zeggen dat hij om haar gaf, in ieder geval een beetje. Nou, dat deed hij niet. Toch kon ze hem niet uit haar gedachten laten. Ze sprak met stilte. Ze voelde zich zo dom. Ze dacht aan hem, ook al wist ze ergens diep van binnen dat er voor hen geen toekomst was.
Maar ze verzeilde in een verhaal, in een droom, ze werd iemand anders. Ze vroeg zich af wie deze persoon was, want ze herkende zichzelf niet eens, waar ze verdwaald was geraakt, waar ze naartoe was verdwenen.
Het kostte haar dagen, weken, maanden om zichzelf weer op de been te krijgen, omdat ze op alle fronten viel. Ze leerde een deel van zichzelf kennen dat ze nooit had willen kennen, waarvan ze niet eens wist dat het ergens in haar bestond. Die gekke verliefdheid op een vreemde, op woorden, op de perfecte persoon die ze in haar dromen had gecreëerd. Nu weet hij dat hij met een doel gekomen is.
Hij heeft geen spijt, het was geen fout. Hij was iemand die ik niet snel zou vergeten. Hij leerde haar een belangrijke les: mensen zijn, ongeacht wat je denkt dat ze zijn, meestal niet. Hij was een regendruppel die verdween alsof hij er nooit was geweest. Hij leerde haar dat geen enkele verwachting, goed of slecht, oké is.
Het was een les, geen fout. Er was iemand in het heelal die haar tussen miljoenen anderen vond. Ze geloofde dat hij iemand was die haar en zijn wereld op zijn kop zou zetten. Dat er iemand is die...
Maar het was gewoon een les in de vorm van liefde, precies op het juiste moment gestuurd om haar te leren waarderen wat ze had. Zonder hem zou haar wereld een chaos zijn, vol pijn, want het kon hem niets schelen. Hij vocht niet voor haar, ze was geen prioriteit voor hem, hij ging gewoon weg. Het was gewoon een les.
Ze besefte dat ze trots moest zijn op zichzelf en alles wat ze had. Ze leerde dat haar lichtelijk gebroken hart niets was vergeleken met het verlies dat ze had kunnen ervaren als hij geen les was geweest, maar een vergissing.
Ze moest verliefd worden op zijn weerspiegeling in haar droom, zodat ze opnieuw zou beseffen hoe diep en intens, met passie en waanzin, ze nog steeds kon liefhebben. Ze besefte dat ze hem te veel wilde geven en dat ze zichzelf daardoor vergat en verloor. Misschien is hij wel de liefde van haar leven. Maar het was slechts een les.
Hij heeft haar veranderd, nu kent ze haar grenzen en beperkingen!
Ze is dankbaar voor alle kleine lessen die ze in het leven heeft geleerd, want zonder die lessen was ze nooit een betere versie van zichzelf geworden.
Sommige mensen komen in je leven om je iets te leren, en het is waarschijnlijk niet de bedoeling dat ze blijven!
