Pas als je er klaar voor bent, kun je je wonden helen

En dit gaat dag na dag door, totdat je op een dag beseft dat dit gevoel je zwaar maakt en dat je wordt achtervolgd door een pijn die je niet helemaal kunt begrijpen. Dit alles maakt je langzaam moe.

Je bent in de war. Een klein maar eng gevoel ontwaakt in je dat je niet van je af kunt schudden. Je weet zeker dat dit een waarschuwing is voor iets dat gaat komen. Je begint slechte gedachten aan gevoelens te koppelen. Je bouwt jezelf angstverhalen op. Verhalen die je kent zijn onlogisch. Je overdrijft je verwarring en gevoel van hulpeloosheid.

Je bent er zeker van dat er iets gaat gebeuren, maar op dit moment zie je niet dat er echt niets aan de hand is. Stop. Hou op! Alles is precies zoals het hoort, er is niets aan de hand.

Stop met het projecteren van valse verhalen. Stop met het vertellen van verhalen die niet zijn gebeurd.

Als je je emotionele ervaringen niet volledig verwerkt, blijven ze bij je zoals voedsel dat je niet kunt verteren of oude kleren die je nooit weggooit. Soms bevatten ervaringen voedsel, wijsheid en begeleiding. Aan de andere kant is er afval dat al heel lang ligt te wachten om in de prullenbak te worden gegooid.

Als je klaar bent om te genezen, moet je naar een veilige plek gaan en je op deze gevoelens concentreren. Laat ze je hun afkomst laten zien. Je zult momenten zien die je al bent vergeten. Gevoelens waarvan je bent vergeten dat je ze ooit hebt gevoeld.

Het verleden zal in een oogwenk verschijnen.

Langzaam word je wakker in het verhaal dat je onrust heeft bezorgd. Je zult een deel van jou zien dat zich moest losmaken en dat een muur om je hart heeft gebouwd omdat daarachter een wond zat die je niet kon helen. Als je klaar bent, ga je achter hem staan.

Je zult je realiseren dat boosheid, verdriet en angst ervaringen zijn die je wakker willen maken, niet breken.

Je zult moeten huilen. Om te huilen om de persoon die je hart heeft gebroken, om het kind wiens vrienden gemeen tegen hem waren. Je zult moeten rouwen om wat je bent kwijtgeraakt. Je zult terug in de tijd moeten gaan en het kind erin vertellen om je te vertellen wat je had moeten zeggen op het moment dat de slechte en pijnlijke dingen gebeurden.

Op dat moment kon het kind in jou de woorden niet vinden. Hij kon niet reageren. Je zult dit keer op keer moeten doen totdat je langzaam merkt dat het makkelijker wordt - wat betekent dat je loslaat. Hoewel u de tijd of van het verleden, maar in zekere zin verander je je verhaal.

Laat opgeslagen pijn los.

Je zult jezelf moeten toestaan je kwetsbaar en klein te voelen. Overgave. Vecht niet meer. Laat de tranen stromen. Je zult het verleden zien zoals het was en je huidige leven zoals het is, vol hoop en potentieel.

De wereld zal beginnen te veranderen.

Je komt uit slechte relaties en begint nieuwe op te bouwen. Je zult dankbaarheid gaan voelen voor deze simpele dingen. Je slaapt wat makkelijker. Je zult langzamerhand weer tot jezelf komen, nu weet je dat je moet huilen als je iemand verliest. Als je teleurgesteld bent, moet je teleurgesteld zijn. Als je iets wilt zeggen, moet je spreken.

Je leert niet tijdens het genezingsproces, je leert alleen hoe je terug kunt gaan en kunt repareren wat je niet hebt afgemaakt. Je leert ook hoe je vooruit kunt gaan, hoe je in het heden kunt leven, hoe je je ervaringen in realtime kunt verwerken.

Als je je sterk genoeg voelt om te kijken naar wat er mis is, begin je je ziel te ontdekken. Weet je, ze was er altijd. Het was gewoon begraven onder jaren en lagen van identiteiten en stijlen en overtuigingen en ideeën die zich als een schild aan je vastklampten.

Je was nooit verdwaald - je was gewoon verborgen.

De hele tijd dat je je zo ongemakkelijk voelt, is het gewoon je diepste zelf die tegen je probeert te praten, je probeert te herinneren aan zijn aanwezigheid. Vergeet hem niet. Geloof hem nog steeds. Doorgaan. Er is meer in het leven dan het verleden. Je leeft het nu. Geniet van elk moment ervan. Het laat de oude bagage van angst en pijn achter in het verleden.