Herinneringen zijn als vonken die smeulen onder de as, maar als je ze ontvouwt, komen ze keer op keer tot leven, zei Goethe ooit. Zonder geheugen zou het vermogen om te leren ook zinloos zijn, omdat we niet zouden kunnen onthouden wat we leren. En als je denkt dat de herinneringen in onze hersenen als gegevens in het werkgeheugen of op de harde schijf worden opgeslagen, heb je het mis. Terwijl de computer informatie op specifieke plaatsen opslaat, slaan de hersenen fragmenten van het geheugen van hetzelfde op. verschillende uiteinden. En wanneer we een herinnering oproepen, voegen zenuwimpulsen uit individuele delen van de hersenen deze fragmenten van herinneringen samen tot een betekenisvol geheel. Maar waarom (her)waren we sommige herinneringen, terwijl andere worden opgeslokt door een ‘zwart gat’?
