Eten is leven, proeven is ontwikkelen. Dus je zou de basisfilosofie van Ayako Suwa's creatie min of meer kunnen vertalen. Hoewel ze buitengewoon goed kookt, is ze geen kok. Hoewel ze kunst maakt met eten, is ze geen foodstylist. Hij zegt dat hij emoties en passies vorm geeft. We begrijpen emoties graag door ze te zingen. Ze creëert spontane, zelfs erotische relaties met degenen die haar kunstwerken proeven. Hij zegt dat ze het meest ontwikkelde gevoel voor voedsel als kunst hebben in Frankrijk en Japan.
Het zou moeilijk zijn om een woord te vinden om het interessante werk dat hij doet te beschrijven Ayako Suwa. Ergens in de breedste zin van het woord is ze een kunstenaar wiens enige medium voedsel is. Zelfs dat klinkt te simplistisch. Ayako Suwa ze werd zevenendertig jaar geleden geboren op het Japanse schiereiland Nono. Van jongs af aan speelde ze graag restaurantje, waarbij het eten werd vervangen door een grote verscheidenheid aan ingrediënten uit de natuur, van zand, aarde, stenen tot dode insecten. Toen ze opgroeide, toen haar leeftijdsgenoten het spel saai vonden, zag Ayako het als een toenemende uitdaging.
Smaak is een geschenk
Ayako Suwa ziet er elegant, kalm en verfijnd uit. Het vriendelijke uiterlijk verbergt een eeuwige onderzoeker die bereid is bijna alles te doen om haar nieuwsgierigheid te bevredigen. In ieder geval alles wat met eten te maken heeft. Ayako hij heeft er geen probleem mee om slangengif en bloed te drinken als het onderdeel is van het leren kennen van de lokale cultuur en als hij zich al op een Taiwanese voedselmarkt bevindt. Die laatste, food markets, zijn ook haar inspiratiebron. Waar hij ook reist in de wereld, een van zijn eerste taken is het vinden van een lokale markt en vertrouwd raken met de keuken. Alleen zo kan hij nieuwe smaken creëren. Hij zegt dat smaak een speciaal geschenk is dat de mens heeft gekregen. Hij gebruikt zelden het woord "eten", hij gebruikt altijd liever "proeven". Proeven is een ervaringsgerichte handeling, zeker als je eten klaarmaakt Ayako Suwa. Haar studio, die ze noemde Creatie van voedsel, ligt in Tokio.
Eten of niet eten?
Dus wat doet hij? Ayako Suwa? Hij maakt eetbare tentoonstellingen voor galerieën over de hele wereld, voor tijdschriften en voor luxemerken zoals Pop, Gucci, Montblanc en Veuve Cliquot. Haar creaties zijn provocerend en schokkend. Daarom is er een beetje moed voor nodig om ze te proeven. De vraag rijst: eten of niet eten? Het creëert geen zure, zoete, zoute, bittere gerechten, het creëert emoties, emoties. Het is moeilijk voor te stellen hoe woede, woede, vreugde, vreugde of Gucci smaken. Voor luxe merken creëert hij vaak gerechten bij een bepaalde gelegenheid die de smaak van een bepaald merk moeten oproepen. Naast tentoonstellingen en optredens leert de wereld haar werk kennen via pop-up Guerilla-restaurant.
Voedsel dat boodschappen aflevert
Guerilla-restaurant is een belevingsevenement dat de emoties van de gasten wakker schudt. Ze serveren speciaal voedsel dat maar één doel heeft: een boodschap van een bepaalde emotie overbrengen door het gebruik van textuur, temperatuur, aroma en smaak. Haar tafel is minimalistisch, elegant, met een contrast van texturen en kleuren. Pop-up Guerilla-restaurant het is al verschenen in Japan, Singapore, Parijs, Berlijn en elders. Soms groeit het een paar uur, soms drie dagen. De ene keer in een galerie, de andere keer in de onderdoorgang van een treinstation of in een lege ruimte van een onafgewerkt gebouw. Hier ontstaan diners die verhalen vertellen. Zo ver is het Ayako Suwa heeft al honderden emotionele gerechten gemaakt. Knetterende soep kan regen zijn. "Een smaak van spijt die verandert in grote woede", noemde ze het gerecht gemaakt met Amerikaanse sherry, balsamicoazijn en zeewier. "Surprise and joy" is een gerecht van popcorn, bloemkool en manchmellow met zout.
"De smaak van spijt die overgaat in grote woede", noemde Ayako Suwa het gerecht van Amerikaanse sherry, balsamicoazijn en zeewier.
Hij bedenkt en benoemt gerechten op basis van zijn eigen emoties, maar bij iemand anders kan het gerecht andere emoties oproepen. Zoals ze ergens schreven, in creaties Ayako Suwa er ontstaat een bijna erotische en geheel spontane dialoog tussen degene die het eten aanbiedt en degene die het aanneemt. Interessant, ja Ayako over de hele wereld gebruikt het volledig alledaagse lokale ingrediënten die mensen in het dagelijks leven op tafel hebben staan. Hij serveert ze met andere smaken. De perceptie van haar kunst over de hele wereld is anders. Van de landen waar mensen het best ontwikkelde gevoel voor eten en kunst hebben, noemt hij Japan en Frankrijk.
Tip
Emotionele essenties - eetbare parfums
Alsof alles nog niet mysterieus genoeg is, zijn er ook producten uit de lijn Emotionele essentie. Iedereen kan er sensuele smaken mee toveren. Emotionele essences werken op dezelfde manier als parfums, behalve dat ze geen gevoelens oproepen via de huid, maar via voedsel. Zoals in de gebruiksaanwijzing staat kunnen enkele druppels van de geselecteerde essence aan eten of drinken worden toegevoegd, ook al naar gelang het huidige gevoel. Nummer 10 is de smaak van comfort. Nummer 13 is de smaak van tevredenheid. Het getal 95 is de smaak van woede. Het werkt ook hetzelfde als parfum. Emotional Essence is gebaseerd op een niet-alcoholische vloeistof die ontstaat door de sake-mengtechniek in de Fukumitsuya Sake-brouwerij, waar sinds 1625 volgens een geheim recept sake wordt gemaakt. Het is voor gebruiksgemak Ayako Suwa publiceerde ook het boekje Geheime Recepten met geheime recepten. De collectie bevat 19 elegante, gepassioneerde en ook grappige recepten die kunnen worden gebruikt met Ayaka's emotionele essenties. Mysterieus, licht magisch, maar zeker een interessant experiment dat nieuwsgierigheid opwekt. Zoals alles wat Ayako Suwa doet.
