Een partnerschap bestaat uit duizenden stukjes; sommige zijn complex en beginnen na een tijdje uit elkaar te vallen.
Maar in de zoektocht naar perfectie en liefde zie je ze niet, omdat ze langzaam uit elkaar vallen, dag na dag. Stil en verraderlijk, zonder waarschuwing, totdat op een dag iemand iemand ermee confronteert.
De relatie wordt kwetsbaar, gevoelig voor de dingen die je vroeger verbond. De wereld stort in. Je voelt je teleurgesteld, bedrogen. Twijfel liefde, jezelf! Heeft je partner ooit van je gehouden of was het vanaf het begin allemaal één grote leugen?
Hoe een persoon je leven verlaat, hoe hij een relatie beëindigt, een huwelijk, hoe hij zijn waarheid aan je presenteert, aan je onthult, wie hij eigenlijk is. Soms vraag je je af of je deze persoon wel kende. Wie was deze persoon eigenlijk? Een vreemde?
Tijdens de scheidingsperiode kan dat ze verliezen wederzijds respect, leren ze veel dingen over elkaar die ze nooit wisten. Dingen waar je last van hebt gehad en die je misschien kunt oplossen als je erover praat. Bezig. Het is nooit goed om te zwijgen en grieven en fouten in jezelf te houden. In affect kan dat alles vernietigen, die ze in de loop der jaren samen hebben opgebouwd.
Communiceer, ook als er tranen zijn. Communicatie is de sleutel, wat al veel geruïneerde relaties heeft gered.
Als je geen oplossing kunt vinden, is het belangrijk dat je weggaat respect voor elkaar en het besef dat jullie relatie een tijdje geweldig was, gevuld met liefde, enthousiasme, passie, gedeelde dromen. Het heeft geen zin om dag in dag uit te discussiëren over wie er verantwoordelijk is voor het vervagen van de relatie, waarom het zo ver is gekomen dat er geen gemeenschappelijke paden meer zijn...
Het heeft geen zin om tegen elkaar te schreeuwen, te oordelen, te beledigen, elkaar te negeren. De pijn gaat nooit meer weg. Toon elkaar een gezonde hoeveelheid woede, spijt, verdriet en empathie. Hoe dan ook, we zijn allemaal maar mensen, en met respect, je maakt het uiteenvallen in ieder geval een beetje makkelijker.
De meest wrede zijn plotselinge vertrekken, zonder waarschuwing. De partner heeft een voorgevoel, een zesde zintuig vertelt hem dat er iets niet klopt, dat de dingen niet zijn zoals ze zouden moeten zijn, maar gelooft toch dat alles nog goed is. Hij gelooft in vluchtige knuffels en zoete kusjes. Maar plotseling, in een seconde, vertrekt hij/zij, verdwijnt, alsof hij/zij nooit in je leven is geweest. Dan naar jou iets sterft.
Hoe kan iemand doen alsof alles is zoals het zou moeten zijn, perfect, terwijl hij constant nadenkt over hoe hij zal vertrekken?
Hieronder geschreven echt het aangrijpende verhaal van het stel illustreert hoe iemand maandenlang kan plannen om te vertrekken zonder dat de ander het weet.
Ze gingen op reis en niets wees erop dat er iets aan de hand was. Ze liepen hand in hand, op zoek naar verborgen cafés en giechelend bij de koffie. Ze praatten tijdens het diner bij kaarslicht en een glas wijn. Na al die jaren genoten ze van elkaar zoals ze waren nog steeds verliefd.
Hij wist dat hij weg zou zijn als ze terugkwamen, maar hij zei er niets over met een woord of een enkele handeling. Elke kus was een leugen. Hoe kan iemand zo vals, meedogenloos, wreed en berekenend zijn?
Bekijk de dialoog die vertegenwoordigt wat je moet niet te doen bij het afscheid!
"Ik ga weg, ik heb je een tijdje geleden emotioneel verlaten."
"Wat bedoel je? We waren meestal gelukkig. Waarom vertelde je me niet dat je dacht dat we een probleem hadden? Waarom gaf je ons geen kans om ons huwelijk te redden of gaf je mij geen kans om voor jou te vechten, voor ons? Wanneer ben je gestopt met van me te houden? Heb je ooit van me gehouden?”
"Reageer zoals je wilt. Het kan me niet schelen hoe je verder gaat met je leven zonder mij. Wees liever enthousiast over je nieuwe leven. Je bent net single geworden.”
"We zijn niet vrijgezel. Nog maar een uur geleden waren we een gelukkig getrouwd stel. Jij was de liefde van mijn leven. Ik weet niet of ik het zal weten en zonder jou zal kunnen leven. De gedachte om met iemand anders samen te zijn, maakt me wanhopig. Wat voor man ben je geworden? Hoe kun je ons uit het leven wissen, zonder waarschuwing, alsof we nooit bestaan hebben?”
"Je gaf me te veel vrijheid en tijd voor mezelf."
"Je wilde dat ik je vertrouwde, en dat deed ik, ik gaf je de tijd en ruimte die je wilde, zodat we samen sterker konden zijn. Ik dacht dat ik je wensen en behoeften respecteerde, ik had nooit verwacht dat je die tijd zou gebruiken om andere vrouwen te vinden.
"Ik wil me geen zorgen om je maken. Ik wil alleen voor mezelf zorgen. Voor je eigen plezier.”
"Ik geloofde niet dat je me zou bedriegen, en ik weet dat je dat een paar keer hebt gedaan. Ik ging niet weg, ik bleef en rechtvaardigde je acties, verdedigde je tegen anderen. Ik weet het, je hebt het respect voor mij verloren. Ik heb veel dingen opgegeven die belangrijk voor mij waren, voor jou, voor ons, en dit alles betekent niets voor jou? Betekenen wij niets voor u?"
"De reden dat ik andere vrouwen verleidde en jou bedroog, was omdat je emotioneel niet beschikbaar was."
"Je weet dat alles het resultaat is van wat je deed. Elke persoon met gezonde grenzen en zelfrespect zou zijn weggelopen, maar ik bleef je trouw.
'Ik wil je niet oud zien worden en proberen het voor ons te laten werken.'
"We worden allemaal ouder, maar het eerste teken van zwakte is dat je wegloopt, dat je jeugd zoekt in jongere vrouwen. We hebben beloofd voor elkaar te zorgen in ziekte en gezondheid. Voor het eerst in mijn leven voel ik me oud en nutteloos.”
"Alles wat je me vertelde is een leugen. Het leven gaat niet over goed of fout, goed of slecht. Het gaat niet om morele normen. Het is gewoon – voor mij.”
"Ik dacht dat je een goed mens wilde zijn. Het leek me dat je de waarde van een moreel kompas begrijpt en ernaar streeft een vriendelijk en eerlijk persoon te zijn. Je denkt dat er niets helemaal mis is, dus alles is acceptabel voor jou. Je bent een man geworden zonder moraal, zonder mededogen, zonder wroeging, zonder ziel. Maar ondanks alles ben ik nog steeds verliefd op je."
"Ik weet dat je het bent."
En hij ging weg. Weg uit haar leven. Hij gaf nergens anders om dan zijn 'verloren' jeugd terug te vinden.
Wat voor iemand kan zoiets doen? Wat voor soort persoon geeft de schuld aan zijn partner en weigert enige verantwoordelijkheid voor zijn daden? Ze plant maanden en maanden hoe ze weg moet en doet alsof ze liefheeft? Doet hij alsof alles perfect in orde is? Wat voor soort persoon is dit? Elk woord is overbodig voor zo'n man!
