Soms zeggen we iets dat als een zwaard in de ziel van een ander snijdt. Zonder het te weten, zonder kwade bedoelingen, doen we mensen pijn. Elk woord dat we uitspreken heeft een bepaald gewicht. En laten we ons daar bewust van zijn!
Met zulke vragen kunnen we scherpe pijn, zonder het te beseffen. Laten we dus nooit zulke vragen stellen en ons ervan bewust zijn dat...
...er is ergens een vrouw, 30 jaar oud en kinderloos.
Mensen vragen haar: "Heb je nog geen kinderen?" Ze antwoordt dan met een geforceerde glimlach en een hoofdschuddend. "Nee, nog niet," zal ze eruit flappen. "Wacht niet te lang, de tijd dringt...", zou je kunnen zeggen om de ongemakkelijke stilte te vullen. Ze zal alleen maar bitter lachen. Als jullie uit elkaar gaan, laat ze de tranen die ze tot nu toe heeft verborgen, los.
Ze zal huilen omdat ze twee keer zwanger was en twee miskramen heeft gehad. Ze zal huilen omdat ze al sinds haar huwelijksnacht drie jaar geleden probeert zwanger te worden. Ze zal huilen als haar man een kind krijgt met zijn ex-vrouw, maar hij haar niet wil. Ze zal huilen als ze meerdere keren kunstmatige inseminatie heeft geprobeerd, maar zonder succes... Ze zal huilen omdat haar man haar hiervoor de schuld geeft en ook omdat het steeds moeilijker wordt om met hem samen te leven. Ze zal huilen omdat al haar zussen kinderen hebben, maar zij niet. Ze zal huilen omdat haar zus geen kind wilde, maar toch zwanger raakte. Ze zal huilen omdat haar beste vriendin zwanger is. Ze zal huilen omdat haar moeder haar steeds vraagt: "Is er iets nieuws? Waar wacht je nog op?" Ze zal huilen als ze een mooie naam heeft gekozen voor het kind dat ze niet kan baren. Ze zal huilen omdat ze een geweldige moeder zou kunnen zijn, maar dat niet kan.
...er is ergens een vrouw, 40 jaar oud en met één kind.
Mensen zullen tegen haar zeggen: "Eéntje dan? Je hebt er nooit meer gewild?" "Ik ben al blij met één kind," zal ze kalm antwoorden, en dat herhalen op elke soortgelijke domme vraag die ze stellen.
Als je niet kijkt, huilt ze omdat deze ene zwangerschap een wonder was. Ze huilt omdat haar zoon haar steeds vraagt of hij een broertje of zusje krijgt. Ze huilt omdat ze er altijd van heeft gedroomd om drie kinderen te krijgen. Ze huilt omdat ze een andere zwangerschap moest afbreken om haar leven te redden. Ze huilt omdat de dokter haar vertelde dat ze niet opnieuw zwanger kon worden.
...er is ergens een vrouw, 30+ jaar oud, met meerdere kinderen.
Mensen zullen tegen haar zeggen: "Zoveel kinderen? Goede God, ik hoop dat ze nu klaar zijn." En ze zal lachen omdat die opmerkingen grappig zijn, maar het lachen zal niet oprecht zijn. Ze zal van onderwerp veranderen. En als ze alleen gelaten wordt, zal ze huilen.
Ze zal huilen omdat ze weer zwanger is en moet verbergen hoe gelukkig ze is. Ze zal huilen waar ze altijd al een groter gezin heeft gewild, maar ze weet niet waarom mensen zich daar zo druk om maken. Ze zal huilen omdat ze zelf geen broers of zussen heeft en ze weet hoe belangrijk dat is. Ze zal huilen waar haar oma er twaalf had en ze zou graag net als haar willen zijn. Ze zal huilen omdat ze zich een leven zonder kinderen niet kan voorstellen, en mensen behandelen dat als een soort kwaad. Ze zal huilen omdat ze geen medelijden wil. Ze zal huilen omdat de maatschappij haar onverantwoordelijk heeft genoemd. Ze zal huilen waar ze de belachelijke opmerkingen beu is. Ze zal huilen omdat ze alleen maar in vrede wil leven.
Dit zijn de verhalen die de vrouwen om ons heen met zich meedragen. Ze zijn onze buren, vriendinnen, zussen, collega's... En het is niet aan ons om hen advies en wijsheid te geven. Hun baarmoeder is van hen alleen en mag nooit het onderwerp zijn van onze gedachten en gesprekken. Laten we dat respecteren!
Dit prachtige verhaal, dat zo waar is en als voorbeeld voor ons zou moeten dienen, werd gedeeld op het portaal stijl.kurir.rs.
Bron:
stijl.kurir.rs
