Soms kijk je 's ochtends in de spiegel en ziet je gezicht er perfect uit. Maar dan... zie je ze. Die kleine, witte bultjes die geen puistjes of mee-eters zijn. Ze jeuken niet, ze doen geen pijn, maar ze zijn er wel. Een stille herinnering dat je huid, ondanks je nachtelijke routine, serums en grondige reiniging, nog steeds niet perfect is. In eerste instantie denk je dat het gewone onzuiverheden zijn. Misschien zelfs vermoeidheid. Maar dan kijk je beter. En je beseft al snel: dit zijn geen gewone onzuiverheden – het zijn milia.
Milia Het is een van die huidaandoeningen die volkomen onschuldig zijn, maar extreem vervelend. Ze verschijnen zonder waarschuwing en blijven vaak hangen, als een hardnekkig liedje in je hoofd op de radio. Wat is het ergste? Knijpen helpt niet. Sterker nog, het doet meer kwaad dan goed. Dus voordat je naar een steriele naald (of erger nog, een paperclip!) grijpt, lees dan even verder. Er is een betere manier.
Wat zijn milia – en waarom vestigen ze zich op je gezicht?
Milia zijn kleine, witte of gelige cysten die ontstaan wanneer keratin (het eiwit waaruit onze huid, haar en nagels bestaan) blijft onder de opperhuid hangen. In tegenstelling tot acne, waarbij het gaat om ontstekingen en bacteriën, zijn milia niet-infectieus, wat betekent dat ze niet worden veroorzaakt door vuil of slechte hygiëne. Ze zijn dus niet besmettelijk en verspreiden zich niet zoals puistjes.
Ze worden het vaakst gezien op gezicht – vooral rond de ogen, wangen, neus en voorhoofd, maar ze kunnen ook elders voorkomen: op de borsten, geslachtsdelen of zelfs op de hoofdhuid. Hoewel ze pasgeborenen iets dat volkomen normaal is en binnen een paar weken verdwijnt, bij volwassenen kunnen ze optreden als gevolg van huidbeschadiging, overmatige blootstelling aan de zon, ongeschikte cosmetica of als gevolg daarvan auto-immuunziektenZe kunnen weken, maanden en soms zelfs jaren aanhouden.
Soorten milia: meer dan één type moedervlek
Hoewel ze er allemaal behoorlijk op lijken, onderscheiden dermatologen milia op basis van: oorzaak van het optreden of levensduurwaarin ze voorkomen. Neonatale milia Ze komen vaak voor bij pasgeborenen en verschijnen meestal op het gezicht. Ze verdwijnen vanzelf. Jeugdmilia zijn zeldzamer en geassocieerd met bepaalde genetische syndromen, terwijl Milia en plaque komen voor in verband met auto-immuunziekten en treffen meestal oogleden, oren en kaak.
Bij volwassenen zijn de meest voorkomende: primaire miliadie zonder duidelijke reden optreden, en traumatische miliadie ontstaan na huidletsels, brandwonden, chemische peelings of zelfs agressief scheren. Als de bultjes er licht ontstoken uitzien, met een rode rand en een witte kern, is het waarschijnlijk deze vorm.
Hoe herken je milia? En wat is het eerste teken dat je ze niet moet uitknijpen?
Het goede nieuws is dat milia niet gevaarlijk zijn. Het nadeel is dat je ze niet zomaar kunt uitknijpen, zoals een gewone puist. De huid boven de cyste is vaak te dik en te sterk om met je vingers te bereiken. Pogingen om de cyste eruit te knijpen kunnen littekens, pigmentvlekken en – de ironie van alle ironieën – nieuwe milia.
Laat u daarom leiden door deze regel: als het wit, hard en niet pijnlijk is, laat het dan met rustVoor een nauwkeurige diagnose zal uw dermatoloog een beoordeling met het blote oog maken. Biopsieën zijn zeer zeldzaam en meestal niet nodig.
Hoe verwijder je milia (veilig)?
In de meeste gevallen zijn milia volledig ongevaarlijk en verdwijnen vanzelfMaar als je besluit het te verwijderen – om esthetische redenen, vanwege ongemak, of gewoon omdat het irritant is – zijn er verschillende professionele methoden. Maar probeer het niet zelf thuis met geïmproviseerde tools uit je kantoormap.
De meest voorkomende methoden die dermatologen uitvoeren zijn:
- Cryotherapie (bevriezing met stikstof)
- Deroofing (prikken met een steriele naald)
- Gebruik van topische retinoïden (vitamine A)
- Chemische peelings (gecontroleerde huidexfoliatie)
- Laserablatie
- Diathermie (warmtebehandeling)
- Curettage (chirurgische verwijdering)
Elk van deze methoden heeft zijn eigen voordelen, maar om ze te implementeren gekwalificeerde professionalom blijvende gevolgen te voorkomen.
Hoe milia te voorkomen – want voorkomen is beter dan een steriele naald
Hoewel milia niet gevaarlijk zijn, zijn ze esthetisch onaangenaam. En omdat ze worden veroorzaakt door verstopte poriën En het onvermogen van de huid om zich goed te regenererenkunnen ze met een paar eenvoudige aanpassingen in de verzorging tot op zekere hoogte worden voorkomen.
1. Gebruik zonnebrandcrème.
UV-straling beschadigt de huid en verhoogt het risico op gerstekorrels. Trakteer uzelf daarom ook in de winter op een goede zonnebrandcrème. SPF, vooral als u werkzame stoffen in cosmetica gebruikt.
2. Vermijd zware en vette cosmetische producten.
Dikke crèmes, vette make-up en zelfs lippenbalsems kunnen de poriën verstoppen. Kies in plaats daarvan licht, niet-comedogeen producten die je huid laten ademen.
3. Scrub je huid regelmatig (maar voorzichtig).
De volwassen huid heeft regelmatige verwijdering van dode cellen nodig. Mechanische exfolianten moeten mild zijn, terwijl chemische exfolianten een mildere werking moeten hebben. AHA- of BHA-zuren – maar zonder overdrijving.
Conclusie: Milia zijn niet het einde van de wereld, maar ze zijn ook geen reden om te experimenteren.
Hoewel ze eruit zien als iets wat je binnen vijf minuten met twee vingers kunt verhelpen, zijn gerstekorrels hardnekkig en vereisen ze geduld - of de hulp van een professional. Probeer ze er niet uit te persen. U moet overwegen uw routine te veranderen, geschikte producten te gebruiken en, als de problemen aanhouden, een dermatoloog te raadplegen.
Soms is het mooiste gezicht het gezicht datgene dat weet te wachten tot de huid hem vertelt wat hij nodig heeft.
