Een recent EEG-onderzoek (dat wil zeggen onderzoek waarbij hersenactiviteit wordt gemeten) suggereert dat onze hersenen geneigd kunnen zijn om liever te zitten of te rusten dan te bewegen - zelfs bij personen die aangeven dat ze fysieke activiteit willen Onderzoekers probeerden erachter te komen of onze hersenen vatbaar zijn voor luiheid. Meer over hun bevindingen en het verloop van het onderzoek lees je in het artikel.
Zijn onze hersenen gevoelig voor luiheid? Daar probeerden ze antwoord op te geven onderzoekers uit Zwitserland. Om de vraag te beantwoorden, zoftewel individuen die zo vaak willen sporten, vinden een excuus om sporten te vermijden, zij hebben ontworpen interessante studie, waaronder het meten van hersenactiviteit.
Het is meegenomen in het onderzoek 29 jongvolwassenen. Ze definieerden zichzelf allemaal als mensen met een groot verlangen naar fysieke activiteit, maar het was niet nodig dat ze ook aan sport deden. Terwijl ze bij het apparaat zijn EEG meet de hersenactiviteitmoesten de deelnemers optreden taak op het computerscherm. Ze bestuurden de avatar en het was hun taak om avatars verplaatsen zich zo snel mogelijk naar andere avatars op het scherm die fysiek actief zijn, en gaan zo snel mogelijk weg van avatars die niet fysiek actief zijn (stel dat ze liggen, zitten of slapen). Toen kregen ze precies de tegenovergestelde instructie – ze moesten inactieve avatars benaderen en zo snel mogelijk weggaan van actieve avatars. Zo'n taak kan ons laten zien wat onze bewuste houding ten opzichte van iets is.
De deelnemers hadden kortere reactietijd wanneer ze fysiek actieve avatars moesten benaderen als lichamelijk inactief. Hieruit kunnen we concluderen dat ze aan staan bewust niveau voorkeur voor fysieke activiteit. Het onderzoek omvatte echter ook het registreren van hersenactiviteit. EEG-resultaten toonden aan dat individuen dat wel moeten doen besteed veel meer energie om dichter bij fysiek actieve avatars te komen en dat ze avatars vermeden die sliepen of lagen. Wat dit betekent op biologisch en evolutionair niveau kunnen we voorlopig alleen maar raden. Een van de mogelijke verklaringen is dat onze voorouders, om te kunnen overleven, voor hun energievoorziening moesten zorgen (voedsel was bijvoorbeeld niet zo overvloedig als nu) en daarom waren hun hersenen meer ‘tevreden’ als ze konden rusten. Het is mogelijk dat de evolutie onze behoeften nog niet heeft ingehaald en dat dit mechanisme, dat ooit absoluut noodzakelijk was, is vandaag niet meer functioneel geworden. De positieve kant is dat onze hersenen weliswaar gevoelig zijn voor luiheid, maar dat wij mensen dat ook doen beslissingsvermogen en we kunnen onszelf dwingen hier en daar fysiek actief te zijn.
Meer informatie:
ncbi.nlm.nih.gov
