"Grote pijnen zijn stom." - Luc de Clapiers
Weet je wat er overblijft van een persoon als je hem verraadt, pijn doet, tegen hem liegt of hem verlaat? Er blijft een leegte waar zijn hoop en liefde ooit stonden.
Weet je wat er van een persoon overblijft als iedereen weggaat, hem verraadt, tegen hem liegt of hem pijn doet? Het enige dat overblijft is een omhulsel van een lichaam zonder ziel. En als iemand van haar wil houden, doet ze dat niet. Ze zal niet durven, ze zal het niet kunnen, ze zal niet weten hoe ze hun gevoelens kan teruggeven.
Velen zullen haar alleen de waarheid vertellen, maar ze zal niet naar hen luisteren, het kan haar niet schelen. Ze zullen haar niet begrijpen, maar ze weet waarom. Ze weet dat vroeg of laat iedereen weggaat, haar pijn doet, tegen haar liegt of haar verraadt.
Ze heeft niet langer de kracht om zichzelf weer bij elkaar te krijgen om haar hart te genezen.
En mensen zeggen wat voor persoon ze nu is, dat ze om niemand geeft, dat ze niemand meer helpt, zoals vroeger.
Met een lichte glimlach op haar gezicht die ze nooit wegneemt, antwoordt ze stilletjes dat niemand haar heeft geholpen toen ze het het meest nodig had en dat ze van binnen stervende was.
Vraag niet om hulp. Hij vermijdt mensen. Praat met niemand meer. Hij associeert met stilte en eenzaamheid.
Hij wil door niemand meer aardig gevonden worden en wil bij niemand meer horen.
Ze bleef een schil van zichzelf.
